Ընդդիմությանը սվիններ չի տալու. Դաշնակցությունը թիթեռ չի

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2004 թվականի հունիսի 12-ի համարում

Հարցազրույց ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Վահան Հովհաննիսյանի հետ

- Պարոն Հովհաննիսյան, իշխանության որոշ ներկայացուցիչներ արդեն ընդդիմության թաղումն են կազմակերպում: Եթե անգամ ընդունենք, որ ընդդիմության ներկայիս գործելաոճն իրեն սպառել է, եւ փողոց դուրս չի գալիս այնպիսի թվով ժողովուրդ, ինչքան դուրս էր գալիս 2003-ի փետրվարին, արդյո՞ք դրանից հետեւում է, որ երկրում առկա  ճգնաժամը հաղթահարվել է:

- Նախ, ոչ թե ընդդիմության գործելաոճը, այլ գաղափարական մասն է իրեն սպառել: Հանրահավաքները, բողոքի ակցիաները չեն կարող իրենց սպառել, եթե դրա մեջ դրված գաղափարը ճիշտ տեղ է տանում: Ընդդիմությունն իր ուզածն ու դրան հասնելու մեթոդները չկարողացավ համատեղել: Եւ ամենակարեւորը՝ ընդդիմություն, որն իր նպատակներին հասնելու համար բացարձակապես թքած ունի իր երկրի եւ ազգային շահերի վրա, այլեւս դադարում է ընդդիմություն լինելուց եւ կոնկրետ ինձ` նման ընդդիմությունը բացարձակապես չի հետաքրքրում: Պատկերացրեք որեւէ ընդդիմություն, որն ունի 10-15 տոկոս ձայն, բայց որին տալիս են վետոյի իրավունք, տալիս են Ընտրական օրենսգիրքը կոնսենսուսով ընդունելու հնարավորություն, եւ նա դրանից հրաժարվում է:

Ես նաեւ չեմ կարող հասկանալ ընդդիմության այն ղեկավարներին, որոնք, լինելով այս կամ այն պառլամենտական պատվիրակության կազմում, հրաժարվում են հանդիպել արտերկրի այն ներկայացուցիչների հետ, որոնք զբաղված են ոչ թե Հայաստանի ներքին հարցերով, այլ Ղարաբաղով: Ես, անկեղծ ասած, պարզապես ցնցված եմ: Ուստի, ինձ մնում է միայն արձանագրել, որ այս ընդդիմությունը մեր ընդհանուր կռվի մեջ չկա: Ու եթե ընդդիմությունը նաեւ հրաժարվում է  խորհրդարանական ամբիոնից, նա զրկվում է որեւէ պրոցեսի վրա ազդելու հնարավորությունից: Իսկ այդ ազդեցությունն անպայման մեկ ուրիշը կստանձնի. այդ տեղը դատարկ չի մնալու: Լավ կլիներ, որ ընդդիմությունը գոնե այս շատ հասարակ բանը հասկանար:

- Այդուհանդերձ, եթե ընդդիմությունն այս փուլում չկարողացավ իր առջեւ դրված խնդիրն իրականացնել, դա չի նշանակում, որ ժողովուրդը սկսեց սիրել այս իշխանություններին:  

- Ողջ այս պատմության մեջ ամենամեծ անախորժությունը ժողովրդի հիասթափությունն է ընդդիմությունից: Որովհետեւ, երբ ժողովուրդը հիասթափվում է իշխանությունից՝ դա նորմալ երեւույթ է: Ես ձեզ վստահեցնում եմ, որ Բուշն Ամերիկայի ամենասիրված քաղաքացին չէ, ոչ էլ Թոնի Բլեերը՝ Անգլիայի կամ պարոն Քոչարյանը՝ Հայաստանի: Եւ դա միանգամայն բնական է: Ողբերգությունն այն ժամանակ է սկսում, երբ ժողովուրդը հիասթափվում է ընդդիմությունից. այսինքն՝ դադարում է տեսնել հնարավոր ալտերնատիվը: Այս մարդիկ (ընդդիմությունը - խմբ.) իրենց այնպես պահեցին, որ ժողովուրդը նրանց մեջ դադարեց տեսնել հնարավոր այլընտրանք: Ինչ վերաբերում  իշխանությանը, ապա, այո, մենք հասկանում ենք, որ այսօրվա իշխանության մեջ շատ թերություններ կան:

Բայց մենք նաեւ հասկանում ենք, որ հանկարծակի փոփոխությունների ժամանակը Հայաստանում անցել է: Մենք պետք է ոչ թե իշխանությանն անտեր թողնենք, որ ինքը կարծրանա իր սխալների մեջ, եւ փորձենք կոտրելու ճանապարհով բան փոխել Հայաստանում, այլ, հաշվի առնելով նաեւ այս իշխանության դրական լիցքերը, պետք է գնանք փոփոխությունների ապահովման դանդաղ ընթացքով: Եւ դաշնակցության ներկայությունն իշխանության մեջ հենց այդ  փոփոխությունների անշեղության ապահովման խնդիրն է լուծում: Մենք չենք  պատկանում այն ուժերի թվին, որոնք փորձում են միանգամից երկու աթոռի նստել. դաշնակցությունը թիթեռ չի, որ անընդհատ պատեպատ խփվի եւ փոխի իր դիրքորոշումները:

Մենք այն ուժն ենք, որն ընդունում է նախագահի լեգիտիմությունը, բայց նաեւ ասում է, որ այս իշխանության մեջ փոխելու շատ բան կա եւ հետեւողականորեն գնում է դրան: Մեզ շատ դժվարությամբ հաջողվեց հասնել նրան, որ ստեղծվեց հակակոռուպցիոն մարմին, ու մենք նույն հետեւողականությամբ հասնելու ենք մեր մնացած ծրագրերի իրականացմանը: Հասնելու ենք դանդաղ, առանց կտրուկ փոփոխությունների: Այս իշխանության մեջ, այո, մեզ շատ բան չի գոհացնում, բայց ի տարբերություն ընդդիմության, որը ընկրկեց, մենք կշարունակենք դրանց դեմ պայքարը, սակայն արդեն առանց ընդդիմության դաշտի մեր դաշնակիցների:

- Պարոն Հովհաննիսյան, դուք տարբեր առիթներով ասել եք, որ իշխանության  մեջ կան մարդիկ, որոնց ներկայությունը թուլացնում է իշխանությանը: Դուք այդպես էլ համառորեն որեւէ անուն չեք տալիս:

- Իմ քննիչը Կառլոս Պետրոսյանն է եղել (նկատի ունի «Վահան Հովհաննիսյան+30» գործը, որ քննել է ԱԱԾ գործող տնօրենը) ու ոչ մի բան  չկարողացավ վրաս ապացուցել: Հիմա դու ի՞նչ ես ուզում ինձանից...

Նաիրա Զոհրաբյան