Գեղամյանը սյուրպրիզ արեց եւ կոչով դիմեց Ռոբերտ Քոչարյանին

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2004 թվականի սեպտեմբերի 11-ի համարում

Հայ հանրությունը արդեն մեկ ամիս շունչը պահած սպասում էր սեպտեմբերի 10-ին՝ ակնկալիքով, որ «Ազգային միաբանություն» կուսակցության նախագահ Արտաշես Գեղամյանը «սյուրպրիզ» (անակնկալ) կմատուցի իրեն՝ ներկայացնելով կուսակցության նոր մարտավարությունը: Անակնկալը իրոք տեղի ունեցավ, որովհետեւ 2003 թվականի նախագահական ընտրությունների քարոզչական փուլից սկսած՝ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի անվերապահ պաշտոնանկությունը պահանջող Արտաշես Գեղամյանը երեկ Ճարտարապետների միությունում, կուսակցության ակտիվի հետ հանդիպման ժամանակ, խոսելով այն մասին, թե ինչ պետք է առաջիկայում անի ընդդիմությունը՝ բառացիորեն հայտարարեց հետեւյալը. «Պայքարել. ուրիշ պատասխան չկա: Ի՞նչ ձեւով, ի՞նչ միջոցներով: Հերթական անգամ դիմում եմ քաղաքական այն ուժերին, ովքեր պատասխանատվություն են զգում երկրի ապագայի նկատմամբ:

Բոլորս պարտավոր ենք հանուն մեր երեխաների, հանուն մեր վաղվա ապագայի համախմբվել: Գաղափարը մեկն է, ոչ թե Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին հեռացնելը: Ոչ, երկիրը տեղափոխել բնականոն  Սահմանադրական զարգացման դաշտ»: Կարծում ենք, ավելի մեծ «սյուրպրիզ» Արտաշես Գեղամյանից դժվար էր սպասել, քանի որ նա ոչ միայն կարծում է, որ այդ սահմանադրական զարգացման դաշտը հնարավոր է Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահի պաշտոնում մնալու պարագայում, այլեւ հիմնավորեց, որ դա կարող է անել հենց Ռոբերտ Քոչարյանը:

«Ստեղծված իրավիճակում միակ եզակի ճանապարհը հետեւյալն է: Պարոն Քոչարյան, կրկին ու կրկին անգամ դիմում եմ ձեզ՝ դուք խրվել եք ծայրաստիճան: Ցավոք սրտի, եթե գործերն այսպես ընթանան, ձեր անունը ողբերգական երանգներով է հիշվելու: Ես երբեք չեմ ուզենա, որ Հայաստանի նորագույն պատմության ընթացքում, լինի դա առաջին նախագահը, երկրորդը, գալիք նախագահները, որ նրանց անունը ողբերգական հնչողություն ունենա: Ուստի, քանի դեռ ժամանակ կա, անհապաղ լուծարեք այս ապիկար Ազգային ժողովը, ինքներդ երաշխավորը դարձեք ազատ, արդար, ժողովրդավարական ընտրությունների: Ժողովուրդն այդ պարագայում Ազգային Ժողով կձեւավորի, վերջինս կձեւավորի կառավարություն, եւ հավատացնում եմ բոլորին եւ ձեզ, պարոն Քոչարյան, որ դա նախկինում գործած ձեր մեղքերի քավությունը կլինի», - դիմելով Ռոբերտ Քոչարյանին՝ հայտարարեց Արտաշես Գեղամյանը:

Մի կողմից՝ Գեղամյանի նման քայլը կարող է անտրամաբանական կամ առնվազն անհետեւողական թվալ, եթե նկատի ունենանք, որ դեռեւս երեք ամիս առաջ «Ազգային միաբանություն» կուսակցության լիդերները ծիծաղում էին Արամ Կարապետյանի, ՀՌԱԿ-ի, Տիգրան Կարապետյանի համանման առաջարկների, կոչերի եւ հորդորների վրա՝ համարելով, որ Ռոբերտ Քոչարյանի մեղքերին քավության քաղաքական ճանապարհ չկա, որ պետք է պայքարել բուն պատճառի՝ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ ոչ թե նրա հետեւանք՝ ԱԺ-ի եւ կառավարության դեմ: Բայց մյուս կողմից՝ երեկվա իր ելույթում Արտաշես Գեղամյանը հստակ հասկացրեց, որ ինքը կատեգորիկ դեմ է մյուս այլընտրանքին, այսինքն՝ արմատական քայլերի դիմելուն: Նախ՝ պարոն Գեղամյանը հայտարարեց, որ չի վստահում ընդդիմադիր իր գործընկերներին, որոնք արմատական գործողությունների կոչեր են անում:

Նա ներկաներին պատմեց, որ ապրիլի 12-ի լույս 13-ի գիշերը վերջինն ինքն է իր թիմակիցներով հեռացել Բաղրամյան պողոտայից: Հայտարարեց նաեւ, որ իր գործընկերները չեն կատարել իրենց խոստումները. «Բա որ ասում էին, թե հարյուրավոր մահապարտներ եկան Հրազդանից, Դարալագյազից` էլ չգիտեմ որտեղից, ո՞ւր էին: Հիմա այդ նույն մարդիկ ասում են՝ վճռականություն չկա: Վճռականությունը ո՞րն է. որ անպայման մեզանից մեկը մեռներ, ճոխ թաղում անեին, հետո էլ դրա վրա սպեկուլյացիաներ անեի՞ն»: Մերժելով արմատականությունը՝ Արտաշես Գեղամյանը ներկայացրեց նաեւ դրա անհրաժեշտության աշխարհաքաղաքական հիմնավորումները. «Վերահաս վտանգը թակում է մեր դարպասները՝ լինի դա հյուսիսից, հյուսիսարեւելքից, թե հարավից: Մենք դատապարտված կլինենք, եթե չգիտակցենք այս ամենը: Բոլորս պարտավոր ենք տոգորվել միայն ու միայն այս գաղափարով»: Մինչեւ վերջերս համազգային համախմբման անհրաժեշտության նման հիմնավորումներ էին ներկայացնում միայն իշխանությունները:

Հ.Գ. Արտաշես Գեղամյանը ասում է, որ «Արդարություն» դաշինքի հետ հետագա համագործակցության ուղիների մասին հնարավոր կլինի խոսել միայն դաշինքի սեպտեմբերի 17-ի համաժողովից հետո:

Ավետիս Բաբաջանյան