Բողոքում են էլի.  չինական պարիսպ տափերականում

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2005 թվականի մարտի 30-ի համարում

Արարատի մարզի Տափերական գյուղը 4200 բնակիչ ունի: Այստեղ հիմնականում զբաղվում են խաղողագործությամբ: Խաղողի առատությունն է թերեւս պատճառը, որ հենց գյուղում գինու երկու գործարան կա, որոնցից մեկի հետ էր կապված մեր Տափերական կատարած այցը: «Արվինկո» գործարանը կառուցվել է դեռ խորհրդային ժամանակներում, ետխորհրդային տարիներին գործարանը սեփականաշնորհվել է, այժմ տերը Սարգիս եւ Խաչատուր Վարժապետյան եղբայրներն են: Թվում է՝ դրանից լավ բա՞ն՝ գյուղացիները կարող են խաղողն իրացնել հենց տեղում, գործարանը աշխատատեղ է, նման գործարանները նաեւ բարեգործություն են անում՝ ստանձնում են մանկապարտեզի կամ դպրոցի շեֆությունը, ասֆալտ են անում գյուղում, նորոգում են եւ այլն: Սակայն պարզվեց՝ գյուղից ընդամենը մի քանի մարդ է այստեղ աշխատում, իսկ գյուղի 344 բնակիչներ դիմում են հղել իշխանություններին եւ խնդրել են «կանխել գործարանի տնօրեն Սարգիս Վարժապետյանի զավթողական քաղաքականությունը եւ փակել նրա բացված ախորժակը»:

Խնդիրն այն է, որ ժամանակին գյուղի սահմանին կառուցված գործարանն այսօր գրավել է գյուղի կեսը, պարսպապատել մի հսկայական տարածք, փակել մի քանի փողոց, կտրել գյուղացիների ջուրը: Գյուղացիների պատմելով վերջին տարիներին գործարանի տնօրինությունը տարբեր եղանակներով տարածքներ է ձեռք բերել՝ մի դեպքում գնել է տնամերձեր, մյուս դեպքերում՝ նախկին գյուղապետի որոշմամբ՝ ստացել, նաեւ զավթել: Նրանց հաշվարկով ընդհանուր հաշվով մոտ 2,5 հա նոր տարածք է գրավել «Արվինկոն»՝ թեեւ գործարանում մեզ ասացին, որ այն 1,5 հա է կազմում: Այս գործարքներից մի մասն իրականացվել են նախկին գյուղապետ Բենիամին Հարությունյանի օրոք: Վերջինս «Հանրապետություն» կուսակցության քաղխորհրդի անդամ, ՊՆ նախկին փոխնախարար Գեղամ Հարությունյանի հայրն է, 7 տարի գյուղապետ է աշխատել, իր ասելով՝ կամովին հեռացել է պաշտոնից եւ այժմ «Արվինկո» գործարանի փոխտնօրենն է:

Այս գործարքների հետ կապված բողոքում 344 նամակագիրները հատուկ շեշտել են Բենիամին Հարությունյանի անունը: Ըստ գյուղացիների՝ նախկին գյուղապետը ապակողմնորոշել է ավագանու անդամներին՝ նրանց տեղեկացրել է, թե «Արվինկոն» գործարանի ետնամասից ընդամենը 2000 ք/մ հող է խնդրում, եւ այս որոշումն անցկացնելուց հետո 14 հազար ք/մ հողակտոր հատկացնելու միանձնյա, թաքուն որոշում է կայացրել: Նախկին գյուղապետի 2002թ. վերջին կայացրած որոշման մեջ մենք հանդիպեցինք մի արտահայտության. «Հիմք ընդունելով պետական սեփականություն հանդիսացող հողերի մրցութային հանձնաժողովի որոշումը՝ հողատարածքի նկատմամբ հաղթող ճանաչել Խ.Վարժապետյանին»:

Մենք փորձեցինք այսօրվա գյուղապետ Միհրան Մանասերյանից վերցնել եւ ծանոթանալ մրցութային հանձնաժողովի որոշմանը, պարզվեց՝ նման հանձնաժողով չի եղել, եւ նման որոշում չի կայացվել: Գյուղապետը հիմնականում հաստատեց գյուղացիների բողոքի բովանդակությունը եւ ասաց, որ նշված հարցերը լուծում են պահանջում: Մենք նաեւ շրջեցինք գյուղում եւ տեսանք, թե ինչպես է «Արվինկոն» Տափերականը բաժանել մի քանի իրարից անհասանելի հատվածների՝ բարձր պարիսպը կտրել է գյուղի ճանապարհները: Գյուղացիներից մեկը պատմեց, որ ինքը 100 մ հեռավորության վրա գտնվող եղբոր տուն այցելելու համար պետք է մոտ 2 կմ ոտքով շրջանցի ողջ գյուղը: Մարդիկ կան, որ այլեւս չեն կարողանա անասուն պահել, քանի որ հնարավոր չէ ամեն օր այդքան ճանապարհ պտտեցնել կենդանիներին:

Մի խոսքով, գյուղով չինական պարիսպ է անցնում, որը բաժանում է եղբորը քրոջից, հարեւանին՝ հարեւանից: Մեր հարցին, թե ինչու ժամանակին չեն պայքարել, այլ թողել են, որ ոչ միայն հողահատկացման որոշումներ կայացվեն, այլեւ հսկայական պարիսպ կառուցվի, գյուղացիներն ասացին, որ որոշումներից մի քանիսի մասին իրենք շատ ուշ են իմացել (նախկին գյուղապետի հեռանալուց հետո), ապա բացատրեցին, որ գործարանի տնօրենն աջուձախ հայտարարում է, որ իր «տանիքը» Սերժի եղբայրն է, եւ իրենք իրենց անզոր են զգում այդ ուժի առաջ: Ավելին՝ գյուղացիներից մեկի՝ Սարգիս Ղազարյանի նկատմամբ քրեական գործ է հարուցվել, երբ նա փորձել է արգելել, որ Վարժապետյանի շինարարները սյուներ տնկեն իր հողամասի սահմանագծին:

Խուլիգանության հոդվածով հարուցված գործով տուժողը գործարանի շինղեկն է՝ Գ. Փանոսյանը: Երեկ մենք մասնակցեցինք նաեւ այդ դատավարության եզրափակիչ նիստին եւ ապշեցինք, թե Արարատի դատախազությունն ինչպես է չեղած տեղը հանցանք հորինել: Ըստ մեղադրանքի՝ «Ղազարյանը շինաշխատանքներ կատարող 5 աշխատակիցների ներկայությամբ տարածքային հարցի շուրջ վիճաբանության մեջ է մտել «Արվինկո» ՍՊԸ-ի ինժեներ Գ.Փանոսյանի հետ՝ խուլիգանական հայհոյանքներ տվել, քաշքշել նրան, հարվածել կրծքավանդակին՝ պատճառելով առողջությանը թեթեւ վնաս»: Սակայն, ի ցավ մեղադրողի, դատարան եկած բոլոր վկաները, անգամ՝ գործարանի աշխատողները, ժխտեցին ոչ միայն քաշքշուկը, այլեւ հայհոյանքները, իսկ նրանցից մեկը պատմեց, որ տուժողը դեպքի օրն իրեն առաջարկել է կեղծ ցուցմունք տալ՝ հորինելով այդ վեճը:

Արարատի մարզի առաջին ատյանի դատարանը, փաստորեն, շատ բարդ վիճակում է հայտնվել, իսկ հաջորդ դատական նիստում նա պետք է դատավճիռ կայացնի: Մենք զրուցեցինք նաեւ «Արվինկոյի» ղեկավարության հետ՝ փոխտնօրեն Բ.Հարությունյանը եւ տնօրեն Ս.Վարժապետյանը ժխտեցին փողոցներ փակելու ակնհայտ փաստը, ասացին, որ իրենք մաքրել ու բարեկարգել են այն տարածքը, որտեղ պետք է իրականացնեն գործարանն ընդարձակելու ծրագիրը, իսկ այդ 344 բողոքողների մի մասը խաբվել է, մյուսները ստորագրել են ընտանիքի բոլոր անդամներով, եւ ընդհանրապես՝ «գյուղացի են, կդժգոհեն էլ՝ ի՞նչ է, ձեզնից դժգոհողներ չկա՞ն»,- ասաց Բ.Հարությունյանը:

Արմինե Օհանյան