Մարությանի կարծիքով՝ վերջին աղմկոտ բացահայտումները կարող են նոր «Որոգայթ»-ի գաղափար դառնալ

Երեւանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասան Արմեն Մարությանի հետ ՀԺ-ն զրուցեց ՀՀ-ում տեղի ունեցած վերջին իրադարձությունների եւ մշակույթի ոլորտում ակնկալվող փոփոխությունների շուրջ:

- Պարոն Մարության, դուք առավել հայտնի եք որպես սերիալի դերասան, մասնավորապես՝ շատ տպավորիչ էր «Որոգայթ» հեռուստասերիալում ձեր մարմնավորած «Ցոգոլ»-ի կերպարը: Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ մշակույթի գործիչների հանդիպման ժամանակ քննարկվեց նաեւ հայկական սերիալների անորակության հարցը: Մտահոգություն չունե՞ք, որ տեւական քարկոծումից հետո ՀՀ-ում սերիալների թիվը կտրուկ կնվազի եւ դուք աշխատելու հնարավորություն չեք ունենա:

- Ես խնդրում եմ, որ դուք տաք մեկ սերիալի անուն, որտեղ ես խաղացել եմ եւ ասեք, որ ես վատ եմ խաղացել. չեք կարող: Նույն «Ցոգոլ»-ի կերպարը, ես ստեղծել եմ մի կերպար՝ խզված ձայնով, ճակատագիր ունեցող հետաքրքիր մի անձնավորություն, որն իրականում ինձ նման չէ, դա մարդկային տեսակ է, որը ես կարողացել եմ մարմնավորել: Նույնը մնացածների մասին է: Ցանկացած դեպքում, եթե դու լուրջ ես մոտենում քո արվեստին, դու դա լավ կանես: Իսկ մեր դեպքում էլ, լավ դերասան լինելով, կողքիններին էլ կարող ես ձգել վերեւ եւ հանել բարձր արվեստ:

- Վերջերս աղմկոտ բացահայտումներ եղան, այդ թվում՝ քրեական աշխարհում, գուցե սցենարիստների մոտ նոր «Որոգայթ» ստեղծելու գաղափա՞ր հասունանա: Պատրա՞ստ եք Մանվել Գրիգորյանի նման կամ մեկ այլ կերպարի բնորոշ «պարկեշտ» անձնավորության դեր մարմանվորել:

- Ես ավելի վատ դերեր էլ եմ խաղացել: Այո, չի բացառվում, որ մեր սցենարիստների համար վերջին ներքաղաքական իրադարձություններն ու սարսափեցնող դեպքերը նոր մտահղացումների առիթ հանդիսանան եւ ինչու ոչ՝ նոր «Որոգայթ» սկսենք նկարահանել: Բայց անկախ ամեն ինչից՝ բոլոր դերասաններն էլ ամեն պատահած սերիալում սկսել են խաղալ ֆինանսական կարիքից դրդված, քանի որ սերիալներում բավականին լավ են վճարում: Այնուամենայնիվ, ես իմ կարծիքը չեմ փոխում, առաջին տեղում թատրոնն է: Թատրոնը կենդանի արվեստ է: Այնտեղ շփումը կենդանի է, այն՝ ինչ երեխան, մեծը, պատանին, տեսնում է թատրոնում, դա չի կարող տեսնել հեռախոսների, համակարգիչների, կամ հեռուստացույցի մեջ: Այս առումով ճշմարիտ արվեստը թատրոնն է: ԿՎՆ-ն էլ, սերիալներն էլ, ամեն ինչն էլ իր չափ ու սահմաններն ունեն, բայց որ դրանց մեջ խորանանք ու արվեստ որոնենք՝ չի լինի, հանաքչիների շուկայում եւ սերիալներում հնարավոր չէ: Մենք այն ազգն ենք, որ ունեցել է հզոր թատերարվեստ եւ պետք է շեշտը դրա վրա դնել, առավելեւս, որ այսօր մեծ պոտենցիալով հիանալի երիտասարդություն ունենք:

- Այսօրվա երիտասարդությունն ինչո՞վ է տարբերվում ձեր ժամանակի երիտասարդներից:

- Իր համարձակությամբ, խելքով, ամեն ինչով: Այսօր մենք մի ժողովուրդ ենք դարձել, որը ունի լեգիտիմ նախագահ: Նման բան չի լինում, մենք պիտի փայփայենք մեր ունեցածը: Եկավ այն ժամանակը, որ ժողովուրդը հասկացավ, որ ամեն ինչ իրենից է կախված, որ ինքը կարող է լուծել իր հարցերը: Երբ 20 տարի առաջ ես ԱՄՆ-ում էի, մի ամերիկահայի հարցրեցի՝ Դուք Բիլ Քլինթոնին սիրու՞մ եք, նա ինձ ասաց. «Քլինթոնի մայրը նեԴեմ, կնի՞Գ է, ինչ է, որ սիրեմ: Անօր ընդրաձ ենք, որ մեր հարցերով զբաղվի, չզբաղվեց մեր հարցերով, այլեւս չպիտի ընդրենք». վե՛րջ: Եվ ես շատ ուրախ եմ, որ վերջապես եկավ մի սերունդ, որը կարողացավ ասել՝ չեմ ընտրելու քեզ, դու չե՛ս կարողանում մեր հարցերով զբաղվել: Մենք վճարում ենք քեզ, որ մեր հարցերով զբաղվես, մեր մասին մտածես, չես կարողանում, մեկ ուրիշը կընտրվի, որը կկարողանա անել այդ գործը:

- Իսկ նոր կառավարությունը կկարողանա՞ հավուր պատշաճի զբաղվել ձեր հարցերով:

- Ինչ-որ ես եմ տեսնում, շատ գովելի է: Այս ջահելները, (խոսքը նոր նախարարների մասին է), ինչ-որ նախկինում կային, դրանցից պակաս չեն, դեռ մի բան էլ ավելի են, իրենցից ավելի շատ լեզու գիտեն, ավելի զարգացած են ու ավելի հետաքրքիր են մտածում: Հենց մեր մշակույթի նախարարին վերցնենք, ավելի գրագետ է ու ավելի բանիմաց, քան Հասմիկ Պողոսյանը: Հասմիկ Պողոսյանը մի կին էր, որը զբաղված էր կոռուպցիայով (լավ բառ եք գտել), կաշառակերությամբ: Այսօր ինքն էլ կիսախռոված ման է գալիս ու ասում՝ ինչի՞ ինձ չեք գովում: Իսկ այս երեխան (Մակունցը) ավելի հետաքրքիր է, ավելի մաքուր է, ավելի ճիշտ է աշխատում: Հիմա ես այդ աղջկան սիրե՞մ, թե Հասմիկ Պողոսյանին, կամ իրենից առաջ եղածներին: Սրանից առաջ եղածների ի՞նչը սիրեմ, որ ասում էին՝ սա այսպես արեք, նա այնպես, Մարության Արմենին կոչում չտա՛ք, էն մեկի մեդալը ձեռքից խլեք:

- Մեդալներից խոսեցիք, բայց դուք նախկին նախագահի կողմից մեդալ ստացել եք, եթե չեմ սխալվում:

- Ինչի հետ չե՞մ տվել. Ես համարում եմ, որ քիչ են եղել իմ ստացած մեդալները: Այդ մեդալը ես վաստակել եմ, իսկ ով որ եկավ ասեց, որ չի ուզում, երեւում է՝ այնտեղ մի բան այն չէր, դրա համար են ասել: Հեղափոխության օրերին վիրահատվել էի, թե չէ ուզում էի գալ հրապարակ, բարձրանալ եւ ամբիոնից հայտարարել, որ ինձ քիչ են տվել, ես դեռ ուզում եմ իմ ժողովրդականի կոչումն էլ տան: