Նպատակներ. կանխել հեղափոխությունը, աջակցել ՊՆ-ին

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2005 թվականի հունիսի 24-ի համարում

Հայաստանում ժողովրդավարական հեղափոխությանը մասնակցելու համար ստեղծվող հասարակական միավորումների փոխարեն անընդհատ ստեղծվում են հակահեղափոխական կուսակցություններ, կազմակերպություններ, միավորումներ: «Ո՛չ հեղափոխությանը» կարգախոսով հանդես եկող Հայաստանի առաջադիմական կուսակցությանը եւ նրա նախաձեռնությամբ ստեղծված «Կայունություն» հասարակական կազմակերպությունների միավորման համար հակահեղափոխական գործունեություն ծավալելու բնագավառում հայտնվում է շատ լուրջ մրցակից: Ընդամենը 20 օր առաջ վերակազմավորված «Հայոց ազգային բանակում» հասարակական կազմակերպության ղեկավարները նախաձեռնել են նոր միավորման ստեղծում շատ խոսուն անվամբ՝ «Հայ ազգի եւ նրա պետականության պաշտպանության  համակարգող խորհուրդ»:

Չնայած խորհրդի կանոնադրության մեջ կան խորհրդի ստեղծման նպատակները բացատրող բազմաթիվ հոդվածներ, սակայն ամենակարեւորները մի քանիսն են: Մասնավորապես շատ հետաքրքիր է կանոնակարգի 6-րդ կետի ձեւակերպումը. «Մեր երկրի ներքին քաղաքական կյանքում օտարերկրյա կոպիտ միջամտությունների եւ պատվերով հեղափոխությունների նախաձեռնման կանխում»: Քանի որ այս կանոնակարգը բաժանվել է բազմաթիվ հասարակական եւ քաղաքական կազմակերպությունների, որպեսզի նրանց ներկայացուցիչները քննարկեն եւ որոշեն՝ դառնալ համակարգող խորհրդի անդամ, թե` ոչ, կանոնակարգի մի օրինակ էլ ուղարկվել է «Հայոց տուն» հասարակական կազմակերպությանը, որի նախագահ Վարդան Պետրոսյանը գրավոր է պատասխանել այդ առաջարկին:

«Հայ ազգի եւ նրա պետականության պաշտպանության համակարգող խորհրդի» նախաձեռնող խմբին ուղարկված պատասխանում «Հայոց տուն» միության խորհուրդը այդ խորհրդին մասնակցելուց իր հրաժարվելը բացատրում է հետեւյալ կերպ. «ՀԱՊՊՀԽ կանոնակարգում անորոշություն է նկատում սկզբունքների ձեւակերպման մեջ, եւ այդ հենքի վրա կառուցված կազմակերպության գործունեության արդյունքում իրական վտանգ ենք տեսնում երկրում ժողովրդավարության եւ օրինականության հաստատման, հայոց պետականության ամրապնդման, հայ ժողովրդի անվտանգության եւ բարօրության ապահովման համար: Նման մտավախությունը առաջ է գալիս նախաձեռնող խորհրդի կողմից քաղաքական ուղենիշների եւ հստակ դիրքորոշման բացակայությունից եւ երկիմաստությունից:

Հենց այդ քաղաքական նպատակների վերացական ձեւակերպումն ու երկիմաստ բնույթը մտավախության առիթ են տալիս, որ ամբողջ ժողովրդի համար սուրբ գաղափարների մերկապարանոց հռչակումից հմտորեն կարող են օգտվել երկրում բռնատիրության ձգտող ուժերը, լինի դա ներկայումս, թե գալիքում»:  Իսկ ինչպե՞ս են պատկերացնում օտարերկրյա կոպիտ միջամտությամբ եւ պատվերով հեղափոխությունների նախաձեռնման կանխումը ՀԱՊՊՀԽ նախաձեռնող խմբի անդամները, կամ ինչպե՞ս են որոշելու, թե այդ հեղափոխությունը պատվերո՞վ է, թե՞ ինքնաբուխ: Պատասխանելով այս հարցին՝ ՀԱՊՊՀԽ նախաձեռնող խմբի ղեկավար «Վերածնունդ» հասարակական կազմակերպության նախագահ Սերժ Ղազարյանն ասում է.

«Մենք ունենք Ուկրաինայում, Վրաստանում, Ղրղզստանում իրականացված հեղափոխությունների օրինակները, որոնց հիմքում կան սկզբնաղբյուրներ: Իսկ Հայաստանում կան մեխանիզմներ, որոնցով հնարավոր է բացահայտել, թե այդ հեղափոխությունները պատվիրվա՞ծ են, թե՞ ոչ: Հեղափոխության պատվիրվածությունը կարելի է որոշել ծախսվող գումարների չափերից, արտահայտված դիրքորոշումներից, անպայման երեւան կգան օտարերկրյա հրահանգիչներ: Այդ հեղափոխությունները կարող են հասցնել բռնի ուժի գործադրման կամ քաղաքացիական պատերազմների, որի դեպքում էլ մենք կկանգնենք մեր երկրի սահմանադրական կարգի պահպանության դիրքերում: Մենք մեր հակառակ հանրահավաքներով, ցույցերով, քարոզչական աշխատանքով մեր ժողովրդին կբացատրենք, որ մենք այն ազգն ենք, որ ինքներս պետք է որոշենք, թե երբ փոխենք մեր նախագահին կամ երբ հեղափոխություն անենք»:

Պրն Ղազարյանն ասում է, որ պատվիրված հեղափոխությունը կարելի է որոշել նրա մասնակիցների թվաքանակից, քանի որ 10, 20 կամ 50 հազար մարդը չեն կարող որոշել, թե ինչ է պետք մեր պետությանը եւ առնվազն 500-ից 700 հազար մարդու միասնական կամքի արտահայտումն է, որ ցույց կտա, որ կա փոփոխությունների անհրաժեշտություն: ՀԱՊՊՀԽ կանոնակարգի մեկ այլ կետ էլ ներկայացնում է խորհրդի ստեղծման մյուս նպատակը. «Ներքին` ոչ սահմանադրական ճանապարհով քաղաքական լարվածության կանխարգելման աջակցում»: Արդյո՞ք Ռ.Քոչարյանի Սահմանադրության մի շարք կետերի խախտմամբ նախագահի թեկնածու առաջադրվելը եւ այդ պատճառով ստեղծված քաղաքական լարվածության կանխարգելումը կարող է տեղավորվել կազմակերպության գործունեության շրջանակներում:

Պատասխանելով այս հարցին՝ համակարգող խորհրդի նախաձեռնող խմբի անդամ Իշխան Թովմասյանը, որը 2003-ին  չմիացավ Յուրի Մանուկյանի կողմից նախաձեռնած կոմունիստական ուժերի միավորման գործընթացին, հայտարարելով, որ ինքը չի կարող համագործակցել մի մարդու հետ, որը զբաղվել է Քոչարյանի քարոզչությամբ, այսօր ասում է. «Ընդդիմությունը այդ հարցով բազմիցս դիմել է Սահմանադրական դատարան, եւ եթե Ռ.Քոչարյանի առաջադրումը հակասահմանադրական էր, թող բարի լինեին ապացուցել»: Ի.Թովմասյանը ասում է, որ իրենց կոորդինացիոն խորհուրդը չի կարելի պրոիշխանական համարել, քանի որ կանոնակարգում չկա իշխանություններին սատարելու մասին որեւէ կետ: Սակայն կազմակերպության նպատակները թվարկող կանոնակարգի առաջին կետում գրված է. «ՀՀ-ում ՊՆ հզորացման աջակցում»: Խորհրդին արդեն միացել են 20 հասարակական կազմակերպություններ եւ 60 անհատներ:

Ավետիս Բաբաջանյան