Թալիշում ծանր վիրավորում ստացած 19-ամյա Արման Լազգիյանը հիվանդանոցում մկրտվել է

Թալիշում ծանր վիրավորում ստացած եւ Երեւանի «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնում բուժվող ժամկետային զինծառայող Արման Լազգիյանը երեկ մկրտվել է: Արմանի հայրը՝ Միքայել Լազգիյանը, պատմեց, որ երկու օր առաջ հիվանդանոց է այցելել տեր Կյուրեղ քահանան՝ ցանկացողներին մկրտելու նպատակով: Արմանը խնդրել է, եթե հնարավոր է, դա փոքր-ինչ ուշ կազմակերպել, որպեսզի քավորը, որին ընտրել էր, կարողանա ներկա գտնվել արարողությանը: «Հաճախ տեր հայրերը գալիս են, երեկ էլ տեր Եսային էր այցելել»,- ընդգծեց 19-ամյա տղայի հայրը:

Նույնը, սակայն, նա չի կարող ասել երկրի բարձրաստիճան զինվորականների մասին: Այնինչ, նրանց ուշադրության կարիքը վիրավոր զինծառայողներն ու նրանց հարազատները զգում են զուտ մարդկայնորեն: «Մինչեւ հիմա որեւէ զինվորականի չեմ տեսել: Այնպես չէ, որ բողոքում եմ, այնպես չէ, որ անսպասելի էր որդուս հետ կատարվածը: Տղայիս ծնված օրվանից ես պատրաստ եմ եղել այս ամենին: Ես իմ ցավը տանում եմ, բայց ամեն դեպքում ծնող ենք, հաճելի կլիներ գոնե մեկնումեկը գար: Ոչ օգնություն ենք սպասում, ոչ որեւէ այլ բան, փառք Աստծո բժշկությունը ամեն ինչ անում է: Պատերազմ է, կռիվ է, իրենք իրենց գործերով, իրենց խնդիրներով են զբաղված: Տա Աստված վերջին վիրավորներից մեկը լինի իմ տղան: Առանձնապես ուրիշ ցանկություն չունեմ»,- ասաց Միքայել Լազգիյանը:

Արմանը, որի առողջական վիճակը գնահատվում է ծայրահեղ ծանր, զորակոչվել է 2015 թվականի հուլիսի 10-ին: Սկզբում ծառայության է անցել ԼՂՀ Մատաղիսի զորամասում, այնուհետեւ տեղափոխվել Թալիշ: «Հինգ ամիս հետո, ուսումնական դասընթացները ավարտելով, սերժանտական տասնհինգօրյա կուրսեր անցնելով եւ կրտսեր սերժանտի աստիճան ստանալով կամավոր ուզեց, որ գնա Թալիշ՝ փոխգնդապետ Արթուր Դարբինյանի հրամանատարությամբ ծառայելու: Մինչեւ հիմա էլ ասում է՝ լավն է, շատ հզոր, շատ ուժեղ անձնավորություն է՝ հակառակորդի դեմը կանգնած: Կռվել են: Ապրիլի 7-ին, այս կիսազինադադար վիճակում, վիրավորում է ստացել. գնդակը մտել է կոկորդից, ողնաշարով դուրս եկել՝ վնասելով կերակրափողը, շնչափողը, ձայնալարերը, ողնաշարը, ողնուղեղը: Այդ օրը տեղափոխել են Մատաղիս, հետո Մարտակերտ, իսկ ամսի 8-ի առավոտյան ուղղաթիռով հասցրել Երեւան: Արդեն երեք անգամ վիրահատություն են արել, մեկը ողնաշարի, երկուսն էլ 12 մատնյա աղիքի, որը սթրեսային խոցի հետեւանքով անընդհատ պայթում, արնահոսում է: Բայց փառք Աստծո բժիշկները, գիշերվա որ ժամն էլ լինի, մի մարդու նման հավաքվում են ու ամեն ինչ արագ, արտակարգ կազմակերպում»,- որդու գլխով անցածը պատմեց հայրը:

Առջեւում Արմանին դեռ մի շարք վիրահատություններ են սպասվում: Առայժմ նա կարողանում է շարժել միայն ձեռքերը, իսկ կրծքավանդակից ներքեւ ոչինչ չի զգում: Գիտակցությունը տեղն է, խոսում է: Սակայն՝ անձայն: Հարազատները նրան հասկանում են բերանի շարժումներից: «Բերանը բացում, փակում է: Արդեն լեզուն սովորում ենք: Մայրը շատ արագ սովորեց, անմիջապես հասկանում է իրեն»,- ասում է հայրը, որը նաեւ դուստր ունի:  «Ծնված օրվանից Արմանին դաստիարակել ենք որպես հայրենիքի պաշտպան: Չենք միջամտել իր ընտրություններին: Ժամանակը եկել է, պատրաստ է եղել ծառայելու, շատ արագ տիրապետել է ռազմական գիտելիքներին, արդեն վեցերորդ ամսում ստացել է բանակի լավագույն, գերազանցիկ զինվորի մեդալ: Ջոկատի հրամանատար էր, դիրքի ավագ»,- տղայով արժանիորեն հպարտացավ Միքայել Լազգիյանը:

Արմանի ծառայակից ընկերը՝ Ռուբեն Առաքելյանը, նույնպես բուժում է ստանում «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնում: Նրա վիճակը եւս ծայրահեղ ծանր է: Ստացել է մոտավորապես նույն վիրավորումը՝ նույն օրը: «Այսօր մի փոքր դրական դինամիկա կա: Արդեն ուտել է ուզում, այտուցվածությունը մի քիչ իջել է: Կյանքին տվյալ պահին էլ վտանգ է սպառնում: Եւ ամենացավալին այն է, որ վերջույթները երեխան չի զգում: Ստորինը՝ ընդհանրապես, վերինը՝ մասամբ: Հիմա հրաշքների ենք սպասում: Իր մոտ վնասված է ողնուղեղը: Փամփուշտը կոկորդի մի կողմից մտել, մյուսից դուրս է եկել: Շատ կենսական հյուսվածքներ կան, որոնք վնասվել են: Գիտակցություն ունի, բայց խոսել դժվարանում է: Շոկային վիճակ է մոտը»,- մեր զրույցում տեղեկացրեց Ռուբենի մորաքույրը: Ռուզաննա Մելքոնյանը նաեւ նշեց, որ վիրավորված զինծառայողը ընտանիքի միակ զավակն է՝ ոչ քույր ունի, ոչ եղբայր: Բանակ է զորակոչվել վեց ամիս առաջ եւ կռվում էր Թալիշի դիրքերում:

Ռուբենին դեռ չեն վիրահատել: Բայց նա օրերն է հաշվում, թե երբ է ոտքի կանգնելու եւ ծառայությունը շարունակելու գնա: «Վեր կենամ, ասում է, տղերքը մենակ են էնտեղ»,- զինվորի խոսքերը փոխանցեց տիկին Ռուզաննան, որին զարմացրել է զինծառայողների մարդակային որակները, կամքի ուժն ու նրանց ոգին:

Ծայրահեղ ծանր է գնահատվել նաեւ Արթուր Ադամյանի առողջական վիճակը: Նա պայմանագրային զինծառայող է, այժմ բուժում է ստանում ՊՆ կենտրոնական զինվորական հոսպիտալում: «Հիմա արդեն բավականին լավ է: Կարերը նոր հանել են, սեւ թոքի վրա է եղել, մեկ էլ՝ թոքի: Գիտակցությունը շուտ է կանոնավորվել: Հիմա արդեն հարյուր անգամ ասում եմ՝ փառք Աստծո: Էն, որ սկզբում ենք տեսել... Չորս լիտրուկես արյուն էր կորցրել»,- մանրամասնեց որդուն տեսակցության եկած Սվետլանա Աթոյանը: Արթուրն արդեն մոտ մեկ շաբաթ է, հոսպիտալում է: Նա ծնունդով Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքից է, զինծառայությունն էլ անցնում էր նույն մարզի Պառավաքար գյուղում: «Այդտեղ ոչ մի պատերազմ էլ չի եղել, սնայպերն է խփել: Ասում է՝ ձեռքս տարա կրծքավանդակիս, տեսա արյուն է գալիս: Հազիվ հասցրել են Բերդի հիվանդանոց»,- շարունակեց մայրը, որը այլ մանրամասներ որդուն չի հարցրել: «Այդքան դեռ հետը չենք խոսել, չեմ ուզում ծանրաբեռնել: Հազիվ է խոսում: Դժվարանում է»,- ասաց տիկին Սվետլանան: Արթուրը 37 տարեկան է: Ամուսնացած չէ: Ծնողների երկրորդ զավակն է: Նրանք նաեւ դուստր ունեն:

Հ.Գ. Երեկ մեզ չհաջողվեց պարզել, թե այդ օրվա դրությամբ ծայրահեղ ծանր վիճակում գտնվող քանի զինծառայող կա: Սակայն ավելի վաղ հրապարակված տվյալների համաձայն, նրանց թիվը առնվազն չորսն է: Ըստ նախապես հայտնի դարձած տեղեկությունների, ծայրահեղ ծանր է գնահատվել նաեւ ժամկետային զինծառայող Ավետիս Զարգարյանի վիճակը: Նրա հարազատներին նույնպես երեկ հանդիպեցինք հոսպիտալի մոտ, բայց վերջիններս խոսել չցանկացան: Միայն իմացանք, որ ընտանիքը ապրում է Ռուսաստանում: Ավետիսը եկել է հայրենիքի նկատմամբ պարտքը կատարելու: Իսկ որոշ ժամանակ անց որդու վիրավորվելու լուրն առնելով Երեւան են շտապել ծնողները: