Նորանշանակ նախարարները չեն ցանկանում անդամակցել Հանրապետական կուսակցությանը

Դժվար է հիշել, թե Ազգային ժողովում կառավարության հետ հարցուպատասխանի ժամանակ երբ է որեւէ նախարար ուշացումով մտել նիստերի դահլիճ:

Երեկ միանգամից երկու՝ գյուղատնտեսության նախարար Իգնատի Առաքելյանը եւ առողջապահության նախարար Լեւոն Ալթունյանը նիստը սկսվելուց բավականին ուշ ներս մտան: Կարելի է ասել, որ գոնե վերջին տասնամյակում նման նախադեպ չի եղել: Ավելի դժվար է հիշել, թե երբ է որեւէ պաշտոնյա՝ լինի տեղական, թե արտասահմանյան, ՀՀ խորհրդարան մտել վերարկուով: Իսկ առողջապահության նախարարը քիչ է, որ ուշացումով ներս մտավ, նա նաեւ վերարկուով ներս մտավ եւ դանդաղ քայլերով անցնելով վարչապետ Կարեն Կարապետյանի կողքով՝ աչքով արեց նրան:

Լրագրողների օթյակից տեսանելի չէր, թե վարչապետն ինչպես պատասխանեց նրան, բայց հարցուպատասխանը վարող ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը գոնե որեւէ դիտողություն չարեց երկու նախարարներին  նման պահվածքի համար: Իսկ եթե հանկարծ այդ ընթացքում պատգամավորների կողմից Ալթունյանին ու Առաքելյանին ուղղված հարցեր հնչեին, թե առողջապահության նախարարությունն ինչ քայլեր է ձեռնարկում, օրինակ, պետպատվերով բուժման համակարգում կոռուպցիոն երեւույթները նվազեցնելու համար, կամ որքան խոշոր եղջերավոր անասուններ են հաշվառված Հայաստանում, կառավարությունն ընկնելու էր անհարմար վիճակի մեջ, քանի որ նախարարներն անփույթ աշակերտների նման ուշացել էին:

ԱԺ-ի հնաբնակ լրագրողները հիշեցին, որ դահլիճում վերարկուով հայտնվել է թերեւս միայն ոճրագործ Նաիրի Հունանյանը: Նկատենք, որ որեւէ իրադարձություն, որեւէ պատճառ նախարարին իրավունք չի տալիս ուշանալ հարցուպատասխանից, բացի գործուղումից կամ արձակուրդից: Երեկ տեղի ունեցածը նշանակում է, որ նորանշանակ նախարարները կամ քամահրանքով են վերաբերվում հայրենի խորհրդարանին, կամ էլ չեն գիտակցում, թե ուր են գալիս: Հավանաբար նրանք չեն կարեւորում հանգամանքը, որ պետական կառավարման համակարգում ԱԺ-ն երկրորդ ինստիտուտն է, կառավարությունն ընդամենը նրանից հետո երրորդն է: Եվ որ ԱԺ մեծամասնությունն է նշանակում վարչապետին ու կառավարության անդամներին: Իսկ կառավարությունն ու նրա ցանկացած անդամ իրենց գործունեությամբ հաշվետու են խոհրդարանին:

Իհարկե, հասկանալի է, որ տարիներ շարունակ ԱԺ-ն համարվել է կառավարության  ծրագրերի ու նախագծերի մեխանիկորեն դակողը, բայց նախկինում գոնե ձեւական վերաբերմունքը պահպանվել է: Ավելին, պատգամավորները տարիներ շարունակ դժգոհել են, որ նախագծերի ներկայացման, բյուջետային քննարկումների ժամանակ ԱԺ են գալիս ոչ թե նախարարները կամ այլ գերատեսչությունների առաջին դեմքերը, այլ իրենց փոխարեն տեղակալներին են ուղարկում: Իսկ հատկապես այս նստաշրջանում նախագծերի քննարկման ժամանակ կառավարությունը ներկայանում է հիմնականում փոխնախարարների մակարդակով:

Սա կառավարության՝ ԱԺ-ի նկատմամբ վերաբերմունքի մեկ այլ դրսեւորում է: Հաջորդ շաբաթ կսկսվեն բյուջետային քննարկումները, եւ պատգամավորները կրկին կդժգոհեն, թե իրենք էլ իրենց փոխարեն քննարկման կուղարկեն իրենց օգնականներին: Հանուն արդարության կարելի է նաեւ նշել, որ նման իրավիճակի պատասխանատուն նույն կառավարության հետ միասին ԱԺ մեծամասնությունն է: Եթե խորհրդարանի հիմնական ուժը չի պահանջում, որ իր կառավարությունը հարգալից վերաբերմունք դրսեւորի իր նկատմամբ, պարզ է, որ նրանք կարող են ուշանալ, կարող են վերարկուով եւ ձեռքերը գրպաններում մտնել դահլիճ, կարող է նաեւ հարկ չհամարեն ԱԺ գալ:

Նաեւ նկատենք, որ երեկ նման վարքագիծ դրսեւորեցին միայն նորանշանակ նախարարները, այն էլ այն նախարարները, որոնց քաղաքական գիտակցության ձեւավորումը դեռ տեղի չի ունեցել, որոնք ԱԺ-կառավարություն, մեծամասնություն-կառավարություն հարաբերություններից գրեթե ոչինչ չեն հասկանում: Թերեւս առաջիկայում դա նրանց կբացատրվի, քանի որ արդեն իսկ խոսակցություններ են շրջանառվում, որ նոյեմբերի 26-ին ՀՀԿ համագումարի ժամանակ վարչապետն իր անկուսակցական նախարարներով կանդամակցի իշխող կուսակցությանը: Եթե անգամ չանդամակցեն էլ, ապա ՀՀԿ-ի կուսակցական դպրոցում նորաթուխ անկուսակցական նախարարներին նրբորեն կբացատրեն, թե որը ինչից հետո է: Ի դեպ, երեկ մենք փորձեցինք նորանշանակ նախարարներից պարզել, թե արդյոք նրանց առաջարկվե՞լ է անդամակցել ՀՀԿ-ին, կամ իրենք չունե՞ն նման ցանկություն: Նկատենք, որ որեւէ նախարարի չէր ոգեւորում այդ հեռանկարը: Նրանք կամ խուսափում էին այդ հարցին պատասխանել, կամ առանց սեթեւեթանքների ասում, որ ցանկություն չունեն:

Առողջապահության նախարար.

- Պարոն Ալթունյան, ձեզ առաջարկվե՞լ է անդամակցել ՀՀԿ-ին:

- Ոչ:

- Իսկ դուք չունե՞ք նման ցանկություն:

- Ոչ:

Իգնատի Առաքելյան.

- Ձեզ առաջարկվե՞լ է մտնել ՀՀԿ կամ ինքներդ նման ցանկություն հայտնե՞լ եք:

- Ես չեմ մտածել այդ մասին, առաջինը գործի մասին եմ մտածում: Կուսակցությունը դա ուրիշ գաղափարախոսություն է եւ ուրիշ մտածելակերպ: Մտածելու բան է: Առաջարկ չի եղել, ես էլ չեմ մտածել:

Էներգետիկայի նախարար Աշոտ Մանուկյան.

- Երբեք չեմ եղել որեւէ կուսակցության անդամ: Կուսակցությանն անդամակցելու հիմնական սկզբունքը կուսակցության գաղափարախոսությունն է:

- Ծանո՞թ եք ՀՀԿ-ի գաղափարախոսությանը:

- Իհարկե:

- Այն ձեզ հարազա՞տ է, թե խորթ:

- Ես չեմ կարծում, որ ՀՀԿ-ի գաղափարախոսությունը հայ որեւէ մեկին խորթ կլինի:

- Այսինքն հավանականությունը մեծ է, որ կանդամակցեք ՀՀԿ-ին:

- Ես նման բան չասացի:

Տրանսպորտի եւ կապի նախարար Վահան Մարտիրոսյան.

- Պարոն Մարտիրոսյան, ձեզ եղե՞լ է ՀՀԿ-ին անդամակցելու առաջարկություն:

- Ոչ, չի եղել:

- Իսկ կանդամակցե՞ք այդ կուսակցությանը:

- Կյանքում ամեն ինչ հնարավոր է, ես ոչ հաստատում եմ, ոչ էլ բացառում:

Մշակույթի նախարար Արմեն Ամիրյան,

- Պարոն Ամիրյան, ՀՀԿ-ին անդամակցելու մտադրություն չունե՞ք:

- Կարծում եմ, մշակույթը պիտի լինի անկուսակցական:

- Իսկ ՀՀԿ-ի կողմից ձեզ անդամակցության առաջարկություն  չի՞ արվել:

- Ոչ, ինքս էլ ցանկություն չունեմ: