Վսյո խարաշո. կյանքը` ուրախ, ապրուստը` ձրի

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2005 թվականի օգոստոսի 31-ի համարում

Նոր ուսումնական տարվա նախօրեին մայրաքաղաքի կրթության համակարգի աշխատողներն օգոստոսյան խորհրդաժողովից հետո ամփոփում էին անցած տարվա կատարած աշխատանքներն ու, մատնանշելով լուծում պահանջող խնդիրները, նախանշում անելիքները: Քաղաքապետարանի կրթության վարչության պետ Օնիկ Վաթյանը Երեւանի դպրոցների տնօրենների հետ այս հանդիպման ժամանակ իր հաշվետվության մեջ նշեց, որ կրթության վարչությունը հաշվետու տարում իր ուշադրության կենտրոնում է պահել քաղաքապետարանի միջնակարգ դպրոց պետական ոչ առեւտրային կազմակերպությունները, նրանց կատարած աշխատանքները: Վաթյանը հայտարարեց, որ ուսումնասիրությունները ցույց են տվել նաեւ, որ տարրական դպրոցներում աշակերտների ուսման առաջադիմությունը շատ ավելի բարձր է (66 տոկոս), քան միջին (37 տոկոս) եւ ավագ (38 տոկոս) դպրոցներում:

Անցած ուս. տարվա վերջում ավարտական քննություն հանձնած 11 հազար 540 աշակերտից 14-20 միավոր է վաստակել 65 տոկոսը: Այս ցուցանիշը, սակայն, ինչպես իր ելույթում նշեց ԿԳ նախարար Սերգո Երիցյանը, չի պահպանվել բուհական ընդունելությունների քննությունների ժամանակ: Նախորդ տարվա 92 տոկոսի փոխարեն սովորողների առաջադիմությունն այս տարի կազմել է 97,2 տոկոս:  «Նախորդ տարվա  համեմատությամբ դրական աճը փաստացի արձանագրված է»,- ասում էր Օ.Վաթյանը: Իր հաշվետվության ընթացքում նա առանձնահատուկ ուշադրության արժանացրեց իրենց բարեխիղճ աշխատանքով աչքի ընկած այն երեք ուսուցիչներին, որոնց աշակերտները հաջողություններ են ունենում բազմաբնույթ մրցույթներում:

Դրանք են թիվ 132 դպրոցի հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցչուհի Հրանուշ Նազարյանը, թիվ 46 դպրոցի հայ ժող. պատմության եւ թիվ 6 դպրոցի մաթեմատիկայի ուսուցիչներ Արմեն Աբգարյանը եւ Աշոտ Միքայելյանը: «Դպրոցներում ստեղծված կրթական բարենպաստ պայմանները, ուսուցիչների բարձրացված աշխատավարձը, վերապատրաստման դասընթացների կանոնավոր կազմակերպումը, մանկավարժական ստեղծագործական փորձը խթանող բազմապիսի մրցույթներն ապարդյուն չեն անցել եւ նպաստել են ուսուցիչների աշխատանքի արդյունավետության բարձրացմանը, սովորողների որակյալ կրթության ապահովմանը շատ դպրոցներում»,-գոհունակությամբ նշում էր Վաթյանը:

Դպրոցների տնօրենների կողմից հատկապես մեծ ոգեւորությամբ ընդունվեց ԱԺ կրթության, գիտության եւ մշակույթի մշտական հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Հրանուշ Հակոբյանի ելույթը, որը կոչ էր անում նրանց ոչնչից ու ոչ ոքից չվախենալով՝ այստեղ եւ հիմա խոսել դպրոցի առջեւ ծառացած խնդիրների մասին, այլ ոչ ետնամուտքերում: Եթե ոչ տնօրեններից, ապա ումի՞ց կարելի է իմանալ այն հիմնախնդիրների բնույթը, որոնք օրենքով, կառավարության ու նախարարի որոշումներով կարգավորվելու կարիք ունեն: Հակոբյանի այս կոչին, սակայն, ոչ ոք չարձագանքեց:Այսօր հրապարակի վրա է «Միջնակարգ կրթության մասին» օրենքի նախագիծը: Հ.Հակոբյանին զարմացրեց, որ ոչ մեկը չանդրադարձավ դրան՝ լա՞վն է, թե՞ վատը:

Առաջիկայում լուծում պահանջող խնդիրների շարքում նա առանձնացրեց ավագ դպրոցներում թեքումներ մտցնելու անհրաժեշտությունը, որտեղ մասնագիտական բաժանումներ կարվեն եւ առանձին, խորացված կդասավանդվեն հումանիտար ու ֆիզիկամաթեմատիկական առարկաներ: Նա նշեց, որ պետք է հստակություն մտցվի նաեւ այն հարցում՝ մեր դպրոցները 10-ամյա՞ են, 11-ամյա՞, թե՞ 12 -ամյա: Նրա խոսքերով, այն փաստացի 10-ամյա է, 1999 թվականից օրենքը սահմանել է 11-ամյա կրթություն, այսօր էլ խոսվում է 12-ամյայի մասին, եւ այս առումով խառնաշփոթ է ստեղծվել: Նախարար Սերգո Երիցյանը 12-ամյա կրթության նպատակահարմարությունը բացատրեց նրանով, որ ոչ 12-ամյա դպրոցը պահպանվել է միայն աշխարհի 12 տոկոս երկրներում, եւ դրանք հիմնականում աֆրիկյան երկրներն են:

Խորհրդակցության ընթացքում խոսվեց ավագ դպրոցում աշակերտների մեծ չափերի հասնող բացակայությունների մասին, ինչի համար Օ.Վաթյանը մեղադրում էր ուսուցիչներին, որոնք ժամանակին չեն գրանցում բացակաները, տնօրեններին, որոնք չունեն հեղինակություն: Սակայն պարզվեց, որ մեղավորները ճիշտ տեղում չեն փնտրվում: Ըստ տնօրեններից մեկի՝ բացակայությունների աճին ԿԳ-ն է նպաստել. նպաստեց այն ժամանակ, երբ իր որոշմամբ թույլատրվող բացակայությունների թիվը 160-ից դարձրեց 240: Եւ դա այն պարագայում, երբ բուհի ուսանողը 36 անգամ դասից բացակայելու դեպքում կարող է հեռացվել բուհից:

Աննա Զախարյան