Որտե՞ղ են ապրում Վանաձորի փակված մանկատան երեխաները. կենսաբանական կամ խնամատար ընտանիքում 38-ից 11-ն են

Կառավարությունը նախորդ տարվա հոկտեմբերի 31-ին որոշում ընդունեց Վանաձորի մանկատունը հունվարի 1-ից լուծարելու մասին: Լուծարման պահին այս հաստատությունում խնամվում էր 38 երեխա: Արդեն դեկտեմբերի 30-ին մանկատան բոլոր երեխաները տեղափոխվել էին, մանկատան դռները՝ փակվել:

Լոռու մարզպետարանի ընտանիքի, կանանց, երեխաների իրավունքների պաշտպանության բաժնի առաջատար մասնագետ Սվետլանա Ասրյանը Հժ-ի հետ զրույցում ասաց, որ Վանաձորի մանկատան երեխաներից 8-ը տեղավորվել է Երեւանի «Զատիկ» երեխաների աջակցման կենտրոնում, «Սաբինե» փոքր տանը տեղավորվել է 6 երեխա, կենսաբանական ընտանիք է վերադարձվել 4 երեխա, որից 2-ը՝ 18 տարին լրացած: 7 երեխա տեղավորվել է խնամատար ընտանիք, որից 3-ը՝ մի ընտանիքում են, 4-ը՝ մեկ այլ:

«Բարեգործի միջոցով ու սոցապ նախարարության հետ համատեղ քննարկումների արդյունքում վարձակալած բնակարանում խնամվում են 5 երեխաներ, որոնք ուսանողներ են կամ ԲՈՒՀ ընդունվելու համար պարապողներ, 1 երեխա էլ գնացել ապրում է քրոջ մոտ»,- ասաց մարզպետարանի աշխատակիցը: Նրա խոսքով՝ տարվա ընթացքում այս ընտանիքներում ու երեխաների կյանքում տեղափոխություններ ու շարժեր դեռ կլինեն, քանի որ նրանց մի մասը բնակարաններ է ստանալու: Իջեւանի «Սոս» մանկական գյուղ է տեղափոխվել 6 երեխա, որից 2-ը՝ ժամանակավոր, որդեգրման ենթակա. «Մյուս 4 երեխաներին Վանաձոր վերադարձնելու համար լուծումներ են քննարկվում, քանի որ երեխաների կապը Վանաձորի հետ մեծ է, եւ ցանկանում են Վանաձորում մնալ: Մեկ երեխա էլ, ում 18 տարին լրացել էր, ինքն է իր համար բնակարան վարձակալել, որը եւս պետք է բնակարան ստանա»:

Ըստ Սվետլանա Ասրյանի՝ հատկապես Վանաձորի մանկատան շրջանավարտների բնակարանների հատկացման գործընթացը լուծվելու է առաջնահերթության կարգով, քանի որ մանկատունը փակվեց, եւ երեխաները հարկադրված էին դուրս գալ մանկատնից: Նա վստահեցնում է՝ չի եղել երեխա, որ վերադարձել է կենսաբանական ընտանիք այն դեպքում, երբ ընտանիք վերադարձնելը երեխայի շահերից չի բխել. «Իհարկե, եղել են դեպքեր, երբ կենսաբանական ընտանիքը եկել-խնդրել է, որ վերադարձնենք, բայց կատարված ուսումնասիրություններով եկել ենք նրան, որ երեխային ընտանիք վերադարձնելը սխալ որոշում կլինի»:

Լոռու մարզը խնամատարության առումով Հայաստանում առաջատար մարզն է: Այստեղ 20 ընտանիքներում 27 երեխա է խնամվում. «2006-ից, երբ փորձնական ծրագիր դրվեց, Լոռին ու Գեղարքունիքը մասնակցեցին: Ի տարբերություն Գեղարքունիքի՝ խնամատար ընտանիքների թիվը մեզ մոտ աճում է: Մեր խնամատար ընտանիքները համարձակվում են անգամ 2-3 երեխա վերցնել»,- ասաց նա՝ վստահեցնելով, որ մարզի տարածքում խնամատարության հետ կապված, բարեբախտաբար, ձախողումներ չեն եղել:

«Այնպես չէ, որ մեր խնամատար ընտանիքներն այսօր շատ լավ են ապրում, մենք երեխաներ տանում ենք այն ընտանիքներ, որտեղ շատ սեր ու ջերմություն կա: Մեր ընտանիքներից գերակշռողները նրանք են, ովքեր իրենց սեփական երեխան չեն կարողացել ունենալ, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով չեն կարողացել երեխա որդեգրել: Կան նաեւ ընտանիքներ, ովքեր ե՛ւ իրենց սեփական երեխաներն ունեն, ե՛ւ խնամատարության վերցված երեխաներ: Օձունեցի այդ ընտանիքը 3 կենսաբանական երեխա ունի, եւս 2-ին էլ խնամատար է դարձել»,- ասաց նա՝ նշելով, որ խնամատար ընտանիք կա, որն անգամ ցանկացել է որդեգրել երեխային՝ հրաժարվելով թե՛ պետության կողմից տրվող գումարներից ու թե՛ մյուս բաներից, միայն թե այդ երեխաները մնան իրենց մոտ, ինչը, ըստ մարզպետարանի ներկայացուցչի, լավագույն ցուցանիշն է այս առումով:

Խնամատար ընտանիքների վարձատրությունը պետության կողմից իրականացվում է 2 բաղադրիչով: Առաջինով տրամադրվում է գումար՝ երեխայի խնամքի ու դաստիարակության համար. «Այդ բաղադրիչում ունենք 59,909 դրամ»,- մանրամասնեց մարզպետարանի աշխատակիցը: Մյուս բաղադրիչը դա վարձատրությունն է երեխայի խնամքն իրականացնելու համար, որը կազմում է շուրջ 92,000 դրամ՝ չհարկված տարբերակով: «Ընդհանուր մոտ 130 հազար դրամ է, իսկ եթե երեխան մասնագիտացված խնամատարություն է ստանում, ապա վարձատրությունը 3 տոկոսով ավելին է լինում»,- հավելեց մեր զրուցակիցը:

Ինչ վերաբերվում է մանկատան՝ գործազուրկ դարձած աշխատակիցներին, ապա Սվետլանա Ասրյանն ասաց, որ աշխատակիցներից մի քանիսը աշխատանքի է անցել մանկատան սաների համար վարձակալված բնակարանում՝ շուրջօրյա խնամք իրականացնելու գործում, որոշների հարցն էլ քննարկման փուլում է: