Ուրբաթ երեկոներ, հոգատարություն, տաք թեյ, երբեմն էլ՝ գինարբուք. կայացավ «Ժամացույցի զարկերը» ներկայացման պրեմիերան

Երեւանի տիկնիկային թատրոնը հստակ վարքագիծ ունի, այն է՝ ներկայացումն սկսելուց հետո՝ ուղիղ ժամը 19:00-ին, դռները փակվում են: Սայաթ-Նովայի փողոցով շնչակտուր վազում եմ՝ մտքումս կրկնելով՝ հիմա կփակվի՝ արդեն 7-ն է լինում, կրկնում եմ ու վազում:

Բարձրակրունկներով եմ, (ինքս ինձ մտքում կշտանբելով՝ թե որ օրվա բարձրակրունկ հագնողն էիր): Մի ձեռքով գլխարկս եմ պահել, մյուսով՝ ծանր նոթբուկն ու վազում եմ: Վազում եմ մայթով, լուսացույցի՝ կարմիր լույսի տակով, աչքս՝ ժամացույցի սլաքներին: Վերջապես հասնում եմ Հ. Թումանյանի անվան Տիկնիկային թատրոնի շենք... տեսնելով հսկայական ապակե պատերից այն կողմ հանդարտ սպասող ու ժպտացող դեմքերին՝ սկսում եմ կարգավորել նախ շնչառությունս, ապա մտքերս: Երբ երեւում են թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Ռուբեն Բաբայանն ու ներկայացման բեմադրող ռեժիսոր Սամսոն Մովսեսյանը, շունչս վերջնականապես տեղն է գալիս, բայց ժամը 7-ն անց է:

Պատահաբար աչքս ընկնում է գլխավոր մուտքի մոտ՝ հենց դռան կողքի նստարանին նստած երկու տիկնանց, հարցնում եմ՝ դեռ չի՞ սկսվել, տիկինները ժպիտով պատասխանում են. «Մենք էլ 7-ին գիտեինք, պարզվեց՝ 19:30 է սկսվում: Տոմսի վրա ժամը գրված էր, բայց ուշադիր չէինք եղել»: Ապա նրանցից մեկը հորդորում է հեռու չգնալ, որ էլի ստիպված չլինեմ վազել: Ժպտում եմ: Պետք է խոստովանեմ, որ տիկնոջ գեղեցիկ արեւմտահայերենն ինձ ստիպեց հետ դառնալ ու մի քանի հարց էլ ուղղել նրան:

Մոտենում եմ, ներկայանում, ասում, որ լրագրող եմ: «Սփյուռքահայե՞ր եք»,- իմանալով հարցիս պատասխանը՝ միեւնույն է, տալիս եմ այն: Մեր զրույցի արդյունքում պարզվում է՝ տիկնայք սոցիալական ոլորտի աշխատողներ են, բարեգործներ: Տիկին Գոհարը հեղափոխությունից հետո Անգլիայից տեղափոխվել է Հայաստան, օտար լեզվի դասընթացներ է անցկացնում, իսկ տիկին Սօսին (անվան բացատրությունն ու գրությունը պարտադիր է համարում ինձ բացատրել) արդեն երկար տարիներ է՝ ԱՄՆ-ից տեղափոխվել է այստեղ, զբաղվում է տարբեր սոցիալական ծրագրերի համակարգմամբ:

Այս տիկնանց Հայաստան է բերել տեղի մշակութային կյանքը: «Թատրոնները շատ ենք սիրում, մեր մշակութային կյանքը վեր է ամենից: Նախկին Հայաստանն ու այսօրվանը նույնը չեն, տարբերություն կա: Շատ մեծ առաջընթաց ունի թատրոնը»,- ասացին նրանք: Եվ պատմեցին, որ ներկայացումները, մշակութային միջոցառումներն իրենց առօրյայի մի մասն են կազմում, առանց որի չեն պատկերացնում կյանքը:

Իսկ հիմա ներկայացման մասին...

Օսվալդ Զագրադնիկի պիեսի հիման վրա բեմադրված «Ժամացույցի զարկերը» ներկայացումը Սամսոն Մովսեսյանը ներկայացրեց յուրովի: Հանդիսատեսին անչափ դուր էր եկել դերասանական խաղն ու նուրբ անցումները: Եվ ինչպես մեր զրուցակիցներից մեկը նկատեց, տխրությունը համեմված էր նուրբ հումորով, խոսքի ու ժեստերի դիպուկ շեշտադրումներով: Արագ ու դինամիկ զարգացող իրադարձություններ, հումոր ու ժպիտներ:

«Ժամացույցի զարկերը» ներկայացման դերասանական կազմում էին Արտաշես Շահվերդյանը, Հայկուհի Խուդավերդյանը, Գեորգի Հովակիմյանը, Վանիկ Մկրտչյանը, Կարեն Մարտիրոսյանը, Մարիետա Դովլաթբեկյանն ու Հրայր Եղիազարյանը: 

Ներկայացման մեջ տխուր պատմություններն այնպիսի թեթեւությամբ են ներկայացված, որ նախ ծիծաղ են առաջացնում, ապա լրջանում ու սկսում ես մտածել, թե ով, ինչ իրավիճակում է, եւ թե ինչ կարող է թաքնված լինել մի քանի րոպե տեւող այդ պարզունակ բառախաղերի տակ:

Ներկայացման մեջ առանձնահատուկ է նաեւ երիտասարդ զույգի խաղը. նրանց փոխհարաբերությունները, հարազատների՝ զույգի միասին լինելու համար երբեմն չափն անցնող պահանջները: Գաղափարական առումով հանդիսատեսին անչափ դուր էր եկել հատկապես այն մոտեցումը, որն ունեին ներկայացման տարեց հերոսներն իրենց անկատար մնացած երազանքների եւ տարիքի նկատմամբ:

Ամբողջ պատմությունը պտտվում է ժամացույցների եւ ժամանակի շուրջ: Ներկայացված է, թե ինչպես են ծերանոցում ապրող երկու տղամարդ ու մի կին ընկերացել մեկ այլ՝ իրենց հասակակից տղամարդու հետ, որն ի տարբերություն իրենց՝ ապրում է սեփական տանը:

Հետաքրքրիր է այս չորսի երկխոսություններն ու ամեն շաբաթ կրկնվող ուրբաթ երեկոները, տաք թեյերը, երբեմն էլ՝ գինարբուքները, նրանց հոգատարությունը միմյանց նկատմամբ, նաեւ այն, թե ինչպես են ձգտում մեկը մյուսին երջանիկ պահեր պարգեւել: Այս քառյակը, քաջ իմանալով, որ իրենց ընկերներից մեկը, օրինակ, անմեղ սուտ է հորինել՝ պատմելով ենթադրյալ որդու զանգերի մասին, ձեւացնում են, թե հավատում են նրան, անգամ կեղծ հեռախոսազանգ են կազմակերպում, որպեսզի տիկինն իրեն վատ չզգա՝ ամեն անգամ ստելով: 

Եվ քանի դեռ ժամացույցի սլաքները պտտվում են, նրանք շարունակում են ապրել ու միմյանց ուրախացնել....

«Ժամացույցի զարկերը» ներկայացվելու է նաեւ Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական եւ Սոս Սարգսյանի անվան Համազգային թատրոններում: Պրեմիերան մարտի 3-ին էր: Ներկայացումը նույն թատրոնում՝ տեղի ունեցավ՝ նաեւ մարտի 4-ին: Ներկայացման մեջ զբաղված են 6 թատրոնների դերասաններ: