Ի՞նչ կլիներ, եթե ընդհանրապես միջամտություններ չիրականացվեին․ մանրամասնում է Ռուստամ Բադասյանը

Ներկայացվեց նախագծի նպատակը, սակայն, ըստ ներկայացրածի, հասկանալի չեն դրա իրագործման մեխանիզմները։ Այս մասին այսօր ԱԺ-ում մարդու անձնական տվյալներին հասանելիություն ունենալու մասին նախագծի քննարկման ժամանակ ասաց «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արման Աբովյանը։

Մինչ պատգամավորների ելույթները «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Միքայել Մելքումյանը հարցրել էր արդարադատոության նախարարին, թե ինչ նպատակ ունի այս օրենքի նախագիծն, ու ինչ դրական տեղաշարժ են ապահովել մինչ այս իրականացված գործողությունները։ Բադասյանի պնդմամբ՝ տխուր պատկեր կլիներ, եթե  չիրականացվեին այն բոլոր ծրագրերը, որոնք մինչ այս առաջարկվել են։ Նա շեշտեց, որ մեկ վարակված անձը կարող էր վարակել 2,4-2,6 անձի։ «Օրինակ՝ հաշվի առնելով Երեւանի բնակչության խտության եւ տեղաշարժման չափանիշները, այս գործակցի պահպանման դեպքում պոտենցիալ վարակակիրների թիվը իր բարձրակետին է հասնում առաջին դեպքի արձանագրումից մոտ 70-80 օր հետո, եւ միաժամանակյա վարակվածների թիվը հասնում է բնակչության 89%-ին, իսկ հոսպիտալացման ենթակա ծանր դեպքերի թիվը հատում է 8200-ի սահմանը»,- ասաց նախարարը՝ արձանագրելով այն փաստը, որ իրականացված միջոցառումների արդյունքում վարակվելու հավանականությունը հասել է մոտ 1,5%-ի։ Նա հավելեց նաեւ, որ այն միջոցառման արդյունքում, որը հիմա քննարկվում է, կանխատեսվում է հավանականության ավելի էական նվազեցում։

Պատգամավորները, այնուամենայնիվ, շարունակեցին պնդել, որ նախագծի մի շարք կետեր անհասկանալի եւ ավելորդ են։ Օրինակ՝ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Տարոն Սիմոնյանը պնդեց, որ մարդիկ դարերով պայքարել են մարդու իրավունքների նվաճման համար, եւ երբ առանձին դեպքերում արտակարգ իրավիճակներ են գալիս, մարդիկ մոռանում են այդ դարերի պայքարը եւ միանգամից վախերը փարատելու համար սահմանափակում ենք դրանք։ «Եթե մենք խիստ որոշակի գործիքակազմով եւ խիստ որոշակի անձանց շրջանակ չենք ֆիքսում, ձախողում ենք անհրաժեշտության ու համաչափության թեստերը»,- ասաց պատգամավորը։

Նույն խմբակցության պատգամավոր Արկադի Խաչատրյանն էլ հարց ուղղեց արդարադատության նախարարին, թե հնարավոր է՝ կա ինչ-որ բան, որ իրենք չգիտեն։ «Ինձ մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ նոր տեղեկություն ունենք, որ վիրուսը հեռախոսազանգերի միջոցով է տարածվում»,- ասաց Խաչատրյանը։

Էդմոն Մարուքյանի կարծիքով՝ երբ այսօր նոր 58 դեպք է գրանցվել, սա անիմաստ կարգավորում է․ «Արդեն ուշ է, եւ ուշացումով քաղաքացիների իրավունքները սահմանափակել, ես կարծում եմ, որ ընդհանրապես անընդունելի է»։

Խմբակցությունների անունից ելույթի ժամանակ ԲՀԿ խմբակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը հայտարարեց, որ իրենք դեմ են քվեարկելու նախագծին։ Նա կոչ արեց ետ տանել նախագիծը, որովհետեւ այն, ըստ նրա, հետընթաց է ժողովրդվարությունից։ «Դուք աննպատակ, անիմաստ գործ եք կատարելու։ Այն հսկայական ռեսուրսները, որոնք ծախսելու եք մեզ տեղորոշելու համար, ծախսեք սահմաններին թեստեր դնելու համար»,- ասաց Զոհրաբյանը։

ԼՀԿ խմբակցության պատգամավոր Էդմոն Մարուքյանը նույնպես հայտարարեց, որ իրենք դեմ են քվեարկելու օրենքի նախագծին։ «Մենք դեմ ենք մեր ազատությունները զիջելուն, այն էլ այն վիճակում, որ դա ունի զրոյական ազդեցություն համավարակի տարածման կանխարգելման հետ կապված»,- եզրափակեց Մարուքյանը։

«Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Ռուբեն Ռուբինյանի կարծիքով էլ հարցը ունի 3 շերտ՝ արդյունավետության, վստահության եւ ժամանակային։ Նրա պնդմամբ՝ եթե անձը վարակված է, օրվա մեջ մի քանի անգամ զանգ է ստանում մի համարից, տեղորոշման պարագայում էլ մոտ է, ապա հավանականություն կա, որ եղել է ֆիզիկական շփում։ Այս պարագայում, Ռուբինյանի խոսքով, լուծվում է արդյունավետության հարցը։ Ինչ վերաբերում է վստահությանը, պատգամավորը մեջբերեց, որ ԱԱԾ-ն եւ Ոստիկանությունը կարող են դատարանի որոշմամբ գաղտնալսում իրականացնել։ «Չի բացառվում, որ խախտեն օրենքը եւ ապօրինի գաղտնալսում անեն։ Կա՞ արդյոք երաշխիք, որ դա չի լինի»,- ասաց Ռուբինյանը՝ հավելելով, որ ամեն բան պետք է տրամաբանության սահմանների մեջ տեղավորել։

«Ժամանակային կոմպոնենտի հետ կապված՝ ես համաճարակաբան չեմ՝ ի տարբերություն շատերիդ, բայց ես կարծում եմ, որ դրանց կանխարգելումն ու իզոլացումը մի գործընթաց է, որի համար 1 գործողությունը պետք է լինի վարակվածներին հայտնաբերելը, նրանց եւ նրանց հետ շփվածներին մեկուսացնելը»,- ասաց պատգամավորը՝ հավելելով, որ սա կիրառելի է ցանկացած թվի վարակվածների դեպքում, եւ որ բացարձակ ուշացած չէ տվյալ նախագիծը։

«Արտակարգ դրութան ընթացքում պետությունն է որոշում այն համաչափ, պիտանի եւ անհրաժեշտ միջոցը, որը կբերի մարդկանց կյանքի եւ առողջության պաշտպանությանը»,- իր եզրափակիչ ելույթում ասաց արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը։ Նա նշեց, որ այստեղ նժարի մի կողմում դրված է մարդու կյանքն ու առողջությունը, մյուս կողմում՝ ազատությունը։ «Այո, այս սահմանափակումները լրջագույն են, բայց առանց սրանց հնարավոր չէ հասնել այն իրավաչափ նպատակին, որին մենք ուզում ենք։ Իսկ եթե մենք մտահոգվում ենք, որ ինֆորմացիան իրավապահների տեսադաշտում է հայտնվելու եւ այլ նպատակներով է օգտագործվելու, ապա իմացեք, որ դա իրավապահ մարմինների համար ոչ պիտանի տեղեկություն է առհասարակ»,- եզրափակեց Բադասյանը։