Հենրիխ Մխիթարյանը BBC-ին տված հարցազրույցում խոսել է հայ-ադրբեջանական պատերազմի մասին

Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի եւ «Մանչեստեր Յունայթեդի» կիսապաշտպան Հենրիխ Մխիթարյանն օրերս հարցազրույց է տվել բրիտանական հեղինակավոր BBC հեռուստաընկերությանը: Ֆուտբոլիստը խոսել է Հայաստանում անցկացրած մանկության, հոր, կարիերայում ունեցած դժվարությունների եւ իր նախկին ու ներկա մարզիչների՝ Յուրգեն Կլոպի ու Ժոզե Մոուրինյոյի մասին: Հայաստանում անցկացրած մանկությանն անդրադառնալիս Մխիթարյանը պատմել է հայ-ադրբեջանական պատերազմի մասին:

- Քո մականունը՝ Միկի, որտեղի՞ց է այն առաջացել:

- Երբ գնացի Դորտմունդ, գլխավոր մարզիչ Յուրգեն Կլոպն ինձ ասաց. «Գիտե՞ս, քո ազգանունը՝ Մխիթարյան, եւ քո անունը՝ Հենրիխ, շատ երկար են, ե՛կ քեզ պարզապես Միկի ասենք: Համաձա՞յն ես: Ասացի՝ համաձայն եմ: Եվ այդ օրվանից ինձ սկսեցին Միկի կոչել:

- Հայաստանն այստեղից շատ է տարբերվում: Ինչպիսի՞ն էր այն ժամանակահատվածը, երբ ապրում ու մեծանում էիր այնտեղ:

- Այդ ժամանակահատվածում մենք շատ խնդիրներ ունեինք մեր հարեւան երկրի՝ Ադրբեջանի հետ: Մենք պատերազմում էինք, եւ այդ իրավիճակը շարունակվում է մինչեւ այսօր: Հայաստանում մեծանալով ֆուտբոլիստ դառնալն ու որպես ֆուտբոլիստ երկրից դուրս գնալը մի փոքր բարդ է: Մինչեւ արտասահմանյան ակումբում խաղալը ես պետք է ծառայեի բանակում: Ես ծառայել եմ 20 տարեկանում, եւ միայն դրանից հետո ինձ թույլ տվեցին փոխել ակումբս:

- Դու այնպիսի ընտանիքից ես, որը սերտորեն կապված է ֆուտբոլի հետ: Եթե չեմ սխալվում, քո հայրը հարձակվող է եղել: Նա՞ է քո մեջ սեր արթնացրել ֆուտբոլի նկատմամբ:

- Այո՛, նա ֆուտբոլիստ էր, եւ ես շատ էի ուրախանում, երբ նրա հետ մարզման էի գնում, նա իմ շարժիչ ուժն էր: Ես միշտ ցանկանում էի ֆուտբոլիստ դառնալ, քանի որ եթե դու այդպիսի ընտանիքից ես, ապա պետք է շարունակես այդ գործը: Մինչեւ հիմա ես շնորհակալ եմ նրան, որ այս մարզաձեւն ընտրելու հնարավորություն եմ ունեցել:

- Գիտեմ, որ հայրդ մահացել է, երբ շատ փոքր ես եղել: Ի՞նչ ազդեցություն է դա ունեցել քեզ եւ որպես ֆուտբոլիստ քո հավակնությունների վրա:

- Ես շատ փոքր էի, եւ կարծում եմ՝ այդ ժամանակ ես այդքան էլ չէի զգում այդ ազդեցությունը, բայց գիտեմ, որ նա ինձ նայում է երկնքից եւ հպարտանում է ինձնով:

- Ո՞վ է եղել քո կուռքը:

- Շատերն են եղել, բայց կարծում եմ՝ իմ գլխավոր կուռքը Զինեդին Զիդանն է եղել: Ես սիրահարված էի նրա ֆուտբոլին: Չգիտեմ՝ ինչու, բայց նա ինձ շատ է տպավորել որպես ֆուտբոլիստ: Երբ սկսեցի ֆուտբոլ նայել, միայն նրա համար էի նայում:

- Քեզ Դորտմունդի «Բորուսիա» է տարել Յուգեն Կլոպը: Ի՞նչ է նշանակում խաղալ նրա համար եւ ինչպե՞ս է նրա աշխատելաոճը տարբերվում Ժոզե Մոուրինյոյի աշխատելաոճից:

- Շնորհակալ եմ Կլոպին, քանի որ նա ինձ ընտրեց, երբ խաղում էի Ուկրաինայում՝ Դոնեցկի «Շախտյորում»: Նա շատ է աշխատել ինձ հետ: Նա օգնեց ինձ հոգեբանորեն ամրապնդվել, քանի որ մի քանի վատ հանդիպումներից հետո ես շատ ընկճված էի: Շնորհակալ եմ նրան, քանի որ նա սովորեցրեց ինձ ինչ անել եւ ինչպես անել: Նա միշտ ինձ աջակցում էր ասելով՝ ոչինչ, բոլորն էլ սխալներ անում են, բոլոր էլ վատ խաղեր ունենում են, բայց դու պետք է միշտ բարձր պահես գլուխդ: Նա եւ Ժոզե Մոուրինյոն 2 տարբեր անձնավորություններ են: Երկուսն էլ շատ լավ անձնավորություններ են, շատ լավ մարզիչներ, բայց նրանց աշխատելաոճերը տարբեր են:

- Ինչպիսի՞ն է կյանքը, երբ խաղում ես Ժոզե Մոուրինյոյի ղեկավարությամբ:

- Սկզբում մենք մի փոքր ոչ թե խնդիրներ, այլ դժվարություններ ունեինք, բայց նոյեմբերից սկսած մենք սկսեցինք հաղթել: Օր-օրի դու ավելի լավ ես հասկանում, թե ինչ է նա քեզնից սպասում, եւ փորձում ես քո լավագույնն անել, որպեսզի ներգրավված լինես այն ֆուտբոլում, որը նա է ցանկանում տեսնել:

- Նա ասաց, որ փորձում էր պաշտպանել քեզ մրցաշրջանի սկզբում: Այդ ժամանակ ընկալու՞մ էիր նրա այդ մտածելակերպը, ցանկությունը:

- Այդ ժամանակ, երբ ես նույնիսկ չէի խաղում, միշտ ժպտում էի, որովհետեւ եթե ես տխրեի կամ բարկանայի, դա ինձ չէր օգնի: Այդ պատճառով ես համբերատար էի, սպասում էի, եւ գիտեի, որ իմ ժամանակը գալու է, որ ես շանս ունենալու եմ: Եթե 23-24 տարեկանում գայի «Մանչեստեր Յունայթեդ», գուցե տառապեի, շատ խնդիրներ ունենայի, որովհետեւ գուցե ամեն ինչ սրտիս շատ մոտ ընդունեի, եթե չխաղայի գուցե միշտ տխուր ու բարկացած լինեի, չխոսեի ընկերներիս եւ ընտանիքիս հետ: Բայց ես մտածում էի, որ սա կյանք է, եւ եթե ժպտաս կյանքին, կյանքն էլ քեզ կժպտա: Ես պարզապես շարունակեցի ժպտալ, շարունակեցի աշխատել: Հիմա ես երջանիկ եմ:

- Ժոզե Մոուրինյոն ասաց, որ ավելի շատ գոլեր է ուզում: Վստա՞հ ես, որ կարող ես ավելի շատ գոլեր հեղինակել: Գուցե եւս մեկ անգա՞մ «կարիճ» տեսակի հարվածով գոլ խփես:

- Չգիտեմ՝ արդյոք կկարողանամ հաջորդ խաղում «կարիճ» հարվածով գոլ խփել (ժպտում է): Երբ «կարիճ» գոլ խփեցի.... երբեք չեմ մտածել, որ կարող եմ անել այդ: Կարեւորը գոլ խփելը չէ, այլ այն, թե ինչ ես տալիս ակումբին, ամենակարեւորը հաղթանակներն են: