Մղձավանջ. չորս զոհ՝ հանուն «մեծ» սիրո

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2004 թվականի հոկտեմբերի 12-ի համարում

2003-ի հոկտեմբերի 22-ին Տիգրան Մեծ պողոտայի 36 շենքի 51 բնակարանում կատարված ոճրագործության մասին լուրն արագ տարածվեց Հայաստանով մեկ: Մարդիկ ցնցված էին. անհայտ ոճրագործը թափանցել էր բնակարան եւ սպանել խաղաղ քնած ընտանիքի բոլոր անդամներին: Կատարվածը դժվար էր սոսկ սպանություն որակել՝ մարդասպանը, որպես սպանության գործիք, օգտագործել էր մուրճը: Դեպքի վայրում հայտնաբերվել էին ամուսիններ Հրաչյա Բերժյանի ու Անահիտ Հայրապետյանի (Սերո Խանզադյանի քրոջ աղջիկը), նրանց որդու՝ 23-ամյա Գարիկ Հայրապետյանի եւ այդ պահին նրանց տանը գտնված զարմիկի՝ 18-ամյա Դավիթ Նիտալյանի դիակները: Բազմաթիվ դաժան սպանություններ տեսած ոստիկանները պարզապես չէին դիմացել սահմռկեցուցիչ տեսարանին. տան պատերը, հատակը, ամեն ինչ արյամբ ողողված է եղել՝ մարդասպանը մուրճով ջնջխել է իր զոհերի գլուխները, բարձեր դրել վերքերի վրա, որ արյուն չցայտի:

Ակնհայտ էր, որ տանտիրոջն ու երիտասարդ տղային սպանել է քնած վիճակում: Կատարվածն առավել ցավալի էր, քանի որ դեպքից 2 օր անց՝ հոկտեմբերի 25-ին Գարիկ Հայրապետյանի հարսանիքն էր լինելու: Առաջին պահին թվում էր, թե դա պատահական զուգադիպություն է, սակայն ինչպես հետագա դեպքերը ցույց տվեցին՝ սպանությունը չէր լինի, եթե չլիներ հարսանիքը:  Սպանությունից անմիջապես հետո տարբեր վարկածներ շրջանառվեցին: Որպես գլխավոր թիրախ դիտվում էր երիտասարդ տղան՝ Գարիկը, որ իր տարեկիցների շրջանում հեղինակություն էր, բիզնես ուներ, սիրում էր խաղատուն հաճախել: Բնականաբար՝ առաջին եւ ամենահավանական վարկած դիտվեց մոլեխաղը: Լուրեր տարածվեցին, թե նա մեծ գումար է տանուլ տվել, եւ հաշվեհարդարը կապված է դրա հետ: Նախաքննությունն էլ սկզբում ընտրեց այդ ճանապարհը:

Գործը քննվում է գլխավոր դատախազությունում, քննչական խմբի ղեկավարը Սիսակ Խաչատրյանն է՝ ֆինանսների նախարար Վարդան Խաչատրյանի եղբայրը: Սա այն դեպքն է, երբ չենք կարող չնշել քննչական խմբի կատարած հսկայածավալ աշխատանքը. ստուգվել են մայրաքաղաքի 400-ից ավելի կազինոները, սպանվածների բոլոր կապերն ու ծանոթությունների շրջանակը: Գործը փաստորեն բացահայտվել է բավական ուշ՝ դեպքից մոտ մեկ տարի անց (մեր աղբյուրները նշում են, որ բացահայտվել է Ս.Խաչատրյանի եւ Էրեբունու փոխոստիկանապետ Սարգիս Մարտիրոսյանի շնորհիվ): Տարբեր վարկածներ ստուգելիս քննչական խումբը տեղեկություն է ստացել, որ Գարիկի հարսնացուին՝ Իրինային մի տղա է սիրահարված: Քննիչները որոշել են ստուգել նաեւ այդ վարկածը:

Վարկածն առաջին հայացքից անմիջապես հերքվել է, քանի որ տղան՝ Իրինայի դիմացի հարեւան Արտաշես Հովհաննիսյանը, որը երկար տարիներ սիրահարված է եղել աղջկան, դեպքից 10 օր առաջ մեկնել է Ռուսաստան եւ այլեւս չի վերադարձել. այսինքն՝ «Ռոմեոն» հիմնավոր ալիբի է ունեցել, օդանավակայանում գրանցված է եղել նրա մեկնումը: Սակայն, սիրավեպի մասին տեղեկությունը կասկածներ է ծնել, եւ քննչական խմբի անդամներն այս վարկածը վերջնականապես հերքելու նպատակով մեկնել են Սանկտ Պետերբուրգ: Հայտնի էր, որ մասնագիտությամբ ռեժիսոր Ա.Հովհաննիսյանը 11 ամիս ապրում է Նեւայի ափին եւ աշխատում կոշիկի նորոգման արհեստանոցում: Մեկնելուց առաջ ոչ ոք հույս չի ունեցել, որ վարկածը հաստատվելու է, եւ ոմանք անգամ գործուղման ծախսերն են անիմաստ համարել:

Սակայն Սանկտ Պետերբուրգ մեկնած օպերատիվ աշխատողները, այսպես կոչված, հոգեբանական տրյուկ են կիրառել, եւ հանցագործությունը մանրազնին հաշվարկած, ամեն ինչ նախատեսած Արտաշես Հովհաննիսյանը, որքան էլ զարմանալի է, այդ պարզունակ խայծը կուլ է տվել. նրանք միանգամից որպես հաստատված փաստ տղային ասել են, թե՝ սպանությունից անմիջապես առաջ Տիգրան Մեծի 36 շենքի բակում նրան մի բոմժ է տեսել՝ սպանվածի հետ խոսելիս: Անակնկալի եկած հանցագործն անմիջապես բերանից թռցրել է ծանոթ «բոմժի» անունը եւ խոստովանել, որ այո՝ ինքն է սպանել: Հետո հանցագործն ամբողջությամբ խոստովանել է մեղքը եւ մոտ 10 օր անց, օպերատիվ աշխատողների ուղեկցությամբ, բերվել Հայաստան: Խոստովանությունը եւ ընդհանրապես այս ողջ պատմությունն իսկական ամերիկյան թրիլեր է հիշեցնում:

Ընդ որում, սցենարը գրողը տաղանդավոր ռեժիսոր է՝ մեծ ֆանտազիայի, հնարամտության եւ խելքի տեր, նաեւ՝ խիստ կրքոտ ու զգացմունքային անձնավորություն: Նախաքննությունն իրականացնող խումբը օրեր շարունակ եղել է այս պատմության ազդեցության տակ, քննիչները մարդասպանի խոստովանությունը լսելիս բառացիորեն լաց են եղել՝ այնքան զգացմունքային ու գեղեցիկ է շարադրել: Անգամ առաջարկել են մարդասպանին՝ գիրք գրել, եւ այդ ամենը որպես դարի սիրավեպ ներկայացնել ընթերցողին: Իսկ պատմությունը եղել է այսպես: Արտաշես Հովհաննիսյանը եւ Գարիկի հարսնացու Իրինան ապրել են Տիգրան Մեծի պողոտայի վրա՝ Գարիկենց շենքի դիմացի շենքում: Իրինան այստեղ է տեղափոխվել 7 տարի առաջ: Դեռատի աղջկան տեսնելով՝ Արտաշեսն անմիջապես սիրահարվել է, տարիների ընթացքում սերը խորացել է, հիվանդագին դրսեւորումներ ստացել, սակայն պատանի սիրահարը չի համարձակվել աղջկան խոստովանել, քանի որ նա ընկեր է ունեցել:

Գարիկ Հայրապետյանը, այսպես ասած, փոքրուց ձեռքը դրել է գեղեցիկ աղջկա գլխին, եւ բոլորը համարել են, որ այդ փաստը վիճարկման ենթակա չէ: 195 սմ հասակով, 130 կգ քաշով Արտաշեսն իրենից մի քանի անգամ փոքրամարմին Գարիկի հետ ընկերություն է արել, բայց նրանից քաշվել է, զգուշացել, անգամ՝ վախեցել: Երբ 3 տարի առաջ Գարիկն ու Իրինան նշանվել են, Արտաշեսը մի քանի օրով փախել է տնից: Նա քննիչներին խոստովանել է, որ 3 տարի շարունակ իր ախոյանի մահն է ծրագրել: Երկար տառապանքներից հետո որոշել է, որ իրենցից մեկը պետք է մեռնի. կամ՝ ինքը, կամ՝ Գարիկը: Երբ սկսել են պատրաստվել հարսանիքին, սիրահարված տղան որոշել է իրագործել սպանությունը: «Այդ հարսանիքը չպետք է կայանա»,- կտրուկ որոշել է նա եւ գործի անցել: Նախ, գործողությունների պլան է մշակել, ալիբի ստեղծել:

Հոկտեմբերի 10-ի համար Մոսկվայի ինքնաթիռի տոմս է գնել եւ մեկնել ՌԴ, ապա ետ է եկել Հյուսիսային Կովկաս, ավտոբուսով հասել Թբիլիսի եւ տաքսի վարձել ու մոտեցել Հայաստանի սահմանին: Որպեսզի սահմանն անցնելիս իր անունը մաքսատանը չգրանցվի, տաքսին կանգնեցրել է սահմանի մոտ եւ ոտքով, սարերով մտել Հայաստան: Հասնելով Երեւան՝ իրենց տուն չի գնացել, ոչ մի ծանոթի չի հանդիպել: Օրեր շարունակ քնել է այգիներում եւ Գարիկենց տան դիմացի խաղադաշտից ծածուկ հետեւել է նրան: Օրերն անցել են, ծրագրածն իրագործելու հարմար պահ չի եղել: Անգամ Նուբարաշեն է գնացել, գերեզման փորել, որ եթե չկարողանա սպանել Գարիկին՝ ինքն իրեն սպանի: Երբ հարսանիքին մնացել է 3 օր, այլեւս սպասել չի կարողացել՝ մուրճ է ճարել:

Հետո նա քննիչներին կխոստովանի, որ միայն Գարիկին էր ուզում սպանել՝ նրա ընտանիքի անդամներին սպանել է ստիպված: Հոկտեմբերի 22-ի երեկոյան խաղադաշտից տեսել է, թե ինչպես Գարիկը վերադարձավ տուն՝ հեռվից կամաց ձայն է տվել նրան: Գարիկը զարմացել է, թե ինչ է անում Արտաշն այդտեղ եւ ինչու է ցածրաձայն խոսում: Արտաշը պատմել է՝ իբր ՌԴ-ում կազինոյում տարվել է, եկել է փող ճարելու, հետո կվերադարձնի, բայց ծնողները եւ ընդհանրապես ոչ ոք չպետք է իմանան իր գալու մասին: Գարիկը խոստացել է օգնել եւ իմանալով, որ նա թաքնվում է բոլորից, առաջարկել է գնալ իրենց տուն՝ գիշերելու եւ ելք մտածելու: Ծնողները քնած են եղել, Գարիկն էլ է պառկել քնելու, իսկ 18-ամյա Դավիթը գնացել է սուրճ եփելու: Մարդասպանը, որսալով հարմար պահը, մուրճով հարվածել է Գարիկի գլխին, ապա՝ աղմուկի վրա խոհանոցից վերադարձող Դավիթին:

Մինչ կատարվածից խելքի կգար, Գարիկի մայրն է արթնացել եւ հանցագործը նրան էլ է խփել: Հետո մտել է ննջարան եւ խփել տանտիրոջ գլխին: Սպանդից հետո մարդասպանը մոտ 2 ժամ մնացել է բնակարանում: Զոհերն անմիջապես չեն մահացել. ցուցմունքում նա գրել է, որ նրանք 2 ժամ տանջվում էին, եւ ինքը շարունակել է մուրճով խփել՝ մինչեւ վերջնականապես կանշնչանան: Արյան ծանր հոտից գիտակցությունը կորցնելիս է եղել՝ օղի է խմել, որ դիմանա: Նա համոզված է եղել, որ կասկածները գնալու են դեպի խաղատուն: Իր գործն անելուց հետո ռեժիսորը, վերցնելով 2500 դոլարի ոսկեղեն, հեռացել է, ապա նույն ճանապարհով մեկնել ՌԴ եւ հեռախոսով հետեւել դեպքերի ընթացքին: Նրան պարբերաբար հարազատները տեղեկացրել են սպանության մասին, ֆանտաստիկ պատմություններ արել՝ նկարագրելով իր իսկ կատարած սպանությունը:

Սակայն մի լուր նրան խորապես ցնցել է, եւ չի բացառվում, որ դա է եղել հեշտ խոստովանության պատճառը (եթե նա հրաժարվեր՝ գործը դժվար թե բացահայտվեր). հայտնել են, որ Իրինան Գարիկից հղի է եւ շուտով երեխա է ունենալու: Բռնվելուց հետո նա քննիչներին խնդրել է, որ Իրինային իր մոտ բերեն՝ ուզում է ներողություն խնդրել, որ նրա երեխային անհայր է թողել: Նաեւ ասել է, որ եթե իմանար՝ Իրինան հղի է, չէր սպանի: Ամենայն հավանականությամբ նրա մոտ հոգեկան հիվանդության դրսեւորումներ կան, եւ նրան ճանաչողները կարծում են, որ նա երկար չի ապրի՝ վերջ կտա կյանքին: Իսկ մինչ այդ՝ գործի քննությունը շարունակվում է, մեղադրյալը մեկուսարանում է, դատահոգեբուժական փորձաքննություն է նշանակված, բայց ամենայն հավանականությամբ «դարի մեծ սիրահարը» ցմահ բանտարկության կդատապարտվի, քանի որ նրա մեղսունակ լինելը կասկածներ չի հարուցում:

Արմինե Օհանյան