Մեկն ուտել է ուզում, մյուսը՝ զբոսնել, բոլորը միասին՝ զուգարան. տուրիստական Գյումրի

Գյումրի այցելող զբոսաշրջիկների 50 տոկոսը ՌԴ-ից են, երկրորդ տեղում ԱՄՆ է, հետո Գերմանիան, այնուհետ Ֆրանսիան: Զբոսաշրջիկները նշում են, որ Գյումրին անվտանգ քաղաք է, այստեղ ահաբեկիչներ չկան, փողոցներում իրենց բռնության չեն ենթարկի, չեն թալանի, չեն սպանի: Սրան էլ գումարած հյուրատներն ու հյուրանոցներն էժան են: Գնային սանդղակը սկսվում է օրական 6000 դրամից: 

Տարբեր երկրներից ժամանած զբոսաշրջիկները քաղաքն ընկալելու, վայելելու իրենց առաջարկ-պահանջներն ունեն: Գյումրու այցելուների տեղեկատվական կենտրոնն է հիմնականում այս հարցերով զբաղվում: Հենց նրանք էլ պարզել են, որ ռուս զբոսաշրջիկին Գյումրիում հետաքրքրում է Սեւ բերդ պատմական ամրոցը, Պատվո բլուրն ու Պլպլան ժամը: Կենտրոնի համակարգող Արմեն Հակոբյանը մեզ հետ զրույցում ընդգծեց, եվրոպայի տուրիստն ավելի ճաշակով է:

Լուսանկարում՝ Գյումրու այցելուների տեղեկատվական կենտրոնի համակարգող Արմեն Հակոբյանը

«Գիտեն, որ Գյումրին պատմական քաղաք է, Կարսին, Էրզրումին նմանություն ունի, իրենք քաղաքի պատմությունը կարդացած գուկան, նաեւ Հայաստանի մասին շատ բան գիտեն, ու հիմնականում ճարտարապետությամբ կհետաքրքրվին»,-ասում է նա:

Ռուսները սիրում են հուշանվերներ գնել, հատկապես նախընտրում են Ֆրունզիկի պատկերով քանդակներն ու նկարները, եվրոպացիները հիմնականում նայել են սիրում, բայց եթե գնելու որոշում են կայացում, ընտրում են խորհրդանշական հուշանվեր՝ քաղաքի պատկերով:

Հիմնական սովորություններից բացի, վերջին շրջանում զբոսաշրջիկները անսովոր վարք են դրսեւորում: Եթե մի քանի տարի առաջ սնվելու հարցում սահմանափակ ցանկություններ ունեին, հիմա պատկերն այլ է: Գյումրի գալիս են ավանդական կերակուրներ համտեսելու: Մի քանի տարի առաջ շուկայում դանակը ձեռքին հաստափոր եւ արնոտ խալաթով մսավաճառից սարսափող, խոզի ու կովի գլուխներ, կամ այդ կենդանիների վերջույթները տեսնելիս սրտաճաք շուկայից դուրս վազող զբոսաշրջիկն այսօր տեղեկատվական կենտրոնից հասցե է պահանջում, որտեղ կարող է քյալլա ու խաշ ուտել: Հաճույքով շուկա է գնում, լուսանկարվում, նաեւ գնումներ կատարում: «Մարդ կա ուտել է ուզում, մարդ կա՝ քաղաքը վայելել, բայց բանըմ կա, որ երկուսն էլ գուզեն. զուգարան: Ու ըսիգ միակ ցանկությունն է, որ Գյումրիում հեչ մե ձեւով հնարավոր չէ բավարարել»,- ասում է Գյումրու հյուրերի խնդիրներին քաջատեղյակ Արմենը:

Մարդիկ երկար ճամփա կտրած, գալիս, հասնում են Գյումրու կենտրոն, իջնում են ավտոբուսներից, ու մինչեւ ուղեկցողը կամ խմբի ղեկավարը տեղեկատվական կենտրոնից իրենց գնալիք հասցեն կճշտի կամ կընտրի համապատասխան հյուրատուն ու հյուրանոց, խմբի անդամներն անհանգիստ աջ ու ձախ սկսում են որոնել այդ պահին իրենց համար այնքան ցանկալի հասարակական զուգարանի տեղը ցույց տվող սլաքը: Բնականաբար չեն գտնի, քանի որ քաղաքի ոչ մի փողոցում հասարակական զուգարաններ չկան: Զբոսաշրջիկներով զբաղվող անձինք տարբեր հնարամտությունների են դիմում, որպեսզի տուրիստների համար լուծումներ գտնեն: Օրինակ, առաջարկում են մտնել «Հոկտեմբեր» կինոթատրոն՝ շենքի պատմությանը ծանոթանալու համար: Վերջում զբոսավարն առաջարկում է օգտվել նաեւ զուգարանից, թարմանալու համար, իհարկե:

Զբոսաշրջիկների համար խնդիր է նաեւ փոխադրամիջոցների անկանոն աշխատանքը: Եթե մարդը ցանկանա ինչ-որ տեղ մենակ գնալ, չի կարողանա: Երթուղայինները շատ են, դրանց մեծ մասի վրա միայն համարներն են գրված: Մի քանիսն ունեն նաեւ ուղղությունների մասին գրառում, բայց միայն հայերենով: Նույն խնդիրն առկա է փողոցների անվանումների ցուցատախտակների մասով: Կամ չկան, կամ միայն հայերենով են: «Չենք ասում ռուսերեն, ֆրանսերեն, կամ գերմաներեն, բայց անգլերենը միջազգային լեզու է, գոնե անգլերենով էլ լինեն դրանք, թե չէ մարդիկ դժվարանում են քաղաքում ինքնուրույն տեղաշարժվել»,- զբոսաշրջիկներից լսած բողոքներն է ներկայացնում պատասխանատուն: Ոչ մի ուղեցույց գոյություն չունի, այսինքն, եթե զբոսաշրջիկը համարձակվեց իր իջեւանած հյուրանոցի տարածքից մի փոքր հեռանալ, ինքնուրույն վերադարձը հարցականի տակ է դրվում: Նրան պետք է  գտնեն, բերեն, իհարկե, եթե չկորի քաղաքի ջրափոսերում:

Այս խնդրի լուծման ծայրը սկսել է աղոտ երեւալ. ներկայում մշակման փուլում է Գյումրու զբոսաշրջային քարտեզը, որը մանրամասն կներկայացնի քաղաքի փողոցները, հասցեներն ու ցանկացած վայր հասնելու ճանապարհները: Դրանք անվճար կտրամադրվեն Գյումրու այցելուների տեղեկատվական կենտրոն մտնող զբոսաշրջիկներին: Քարտեզում կլինեն նաեւ հյուրանոցներն ու հյուրատները:

Նյութը տպարվել է «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի մարտի 9-ի համարում: