Զարգացում. նախընտրում եմ գեներալի գերին լինել

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2005 թվականի սեպտեմբերի 3-ի համարում

Կոտայքի դատախազությունում իմ դեմ ակնհայտ կեղծ մեղադրանք է հարուցվել 178  եւ 184 հոդվածներով՝ խարդախություն եւ գույքային վնաս պատճառելը: Ես տվել եմ ցուցմունքներ եւ նշել եմ հարյուրավոր վկաներ, որ այն գումարը, որի համար ինձ մեղադրում են, գեներալ Հայկազ Բաղմանյանն է բռնությամբ ինձանից վերցրել եւ հափշտակել, բայց նախաքննությունը համարեցին ավարտված եւ գործն ուղարկվեց դատարան: Այժմ Կոտայքի դատարանում ամբաստանվում եմ: Իրականում ես տուժող եմ՝ ինձ նստացրել է դատախազությունը, ես պահանջել եմ Հայկազին որպես վկա հրավիրել դատարան: Ամիսը մեկ անգամ դատական նիստ է գումարվում՝ եթե նույնիսկ կարողանամ արդարանալ, դատի ավարտին արդեն նստած կլինեմ հոդվածի սանկցիայի մասով սահմանված ազատազրկման ժամկետը: Իսկ զինդատախազությունում հարուցված քրգործը ընթացք չի ստանում:

Բաց նամակ գեներալ Հայկազ Բաղմանյանին

Մեծ ախպեր, նախքան նամակիս բուն բովանդակությանն անցնելը, ասեմ, որ էն խաբարը, որ ղրկել էիր դատարան ինձ՝ Վարդենիսի դատախազ Վարդան Հարությունյանի միջոցով ու ինձանից պահանջել էիր ետ կանգնել քո դեմ տված ցուցմունքներից եւ թերթերում հերքում տպագրել քո մասին հրապարակումների վերաբերյալ, տեղ հասավ, բայց ես չեմ կարող քո ասածը կատարել, որովհետեւ էգուց եթե ինձ գաղութ տանեն՝ դատախազի, ոստիկանապետի եւ գեներալի վրա գրած բողոքը ետ վերցնելու համար բազար կբացեն, հատկապես, որ բողոքը ճիշտ է եղել: Առաջ շատ էի վախենում, որ կալանավայրում ինձ սպանել կտաս, իսկ հիմա չեմ վախենում, որովհետեւ իմացել եմ, որ բոլորը քեզ ճանաչում են որպես քցողի եւ ինձ սպանողին ոչ միայն չեն վարձատրի, այլեւ գլխին մի բան կսարքեն: Հիմա այս միտքն է ինձ մխիթարում:

Ախպեր, ես քո հետ, իհարկե, ռազբորկա չեմ անում, բայց ծուռ նստենք՝ դուզ խոսենք. 3 ամիս ինձ գերի էիր վերցրել: Գերի էիր վերցրել նաեւ Վարդենիսի ոստիկանապետ Վ.Հակոբյանին եւ դատախազ Վարդան Հարությունյանին, որոնք քեզ օժանդակում էին: Ինձ ստիպեցիր հարյուրավոր վարդենիսցիների քեզ մոտ ձրի աշխատեցնել ու չվճարել անգամ հացի փող: Ինձանից խլեցիր անգամ Նոր Արտամետի Գետաշեն թաղամասի (քո զեմլյակ փախստականների թաղամասն է՝ խոմ գիտես) ճանապարհները կառուցող բանվորների փողերը, որ ՄԱԿ-ն էր որպես օգնություն տրամադրել: Իմ միջոցով քցեցիր շատ-շատերին: «30 հազար դոլար»՝ բերանո՞վ ես ասում: Բա իմ վրա ինչո՞ւ գործ սարքեցիր: Գիտեմ, որ երկրի դատախազությունն էլ ես գերի վերցրել՝ մալադեց: Հեչ որ չլինի՝ քո ջիպի մի կռիլոն իմ քրտինքն էր, խմորակեր երեխաներս փողոցում մնացին՝ հաց են մուրում, գոնե նրանց խղճայիր՝ քո պաշտպանած հայերն են:

Ախպեր, դու էլ գիտես, որ զինդատախազությունում հարուցված գործը փաստի առիթով էր, այսինքն՝ իբր քո դեմ, բայց քննիչը «մտածում է», որ զորամասում ինձ ոչ թե ազատազրկել են, այլ ես այդ զորամասը շփոթել եմ հինգ աստղանի հյուրանոցի հետ, իսկ քսան հազար դոլարը, որ պահանջել ես իմ կյանքի դիմաց ճարել ու քեզ տալ՝ դա քրեորեն պատժելի արարք չէ: Այդ գործը հարուցելուց հետո արդեն մեկ տարի է անցել, բայց այն պարունակում է 3 էջ՝ այն էլ իմ տված բացատրությունն է: Իսկ այն գործը, որ իմ նկատմամբ Կոտայքի մարզում սարքել ես տվել՝ քո խլած փողերը ջրելու համար, մի քանի մեշոկ թուղթ է պարունակում: Լա՜վ քննիչ էիր բռնել: Իմ ոտքով եկա Նուբարաշենի մեկուսարան ու հանձնվեցի, քննիչը ձեւակերպել է, որ ինձ ոստիկանները իբր քաղաքի փողոցներից մեկում են ձերբակալել՝ որպես հետախուզվող անձի:

Բայց հոգուս մեղք կլինի, որ չասեմ: Ախպեր, դու ավելի բարձր ես կանգնած, քան մեր դատախազությունը: Երբ քեզ մոտ էի ազատազրկված, «ազատազրկում» բառը չէր օգտագործվում, այլ «աշխատում էի»: Քեզ մոտ «աշխատելիս» ընտանիքիս անդամների հետ մեկ-մեկ տեսակցում էի, իմ ավտոն էի քշում (ափսոս՝ խլել տվեցիր): Իսկ քո մոտից փախա, որովհետեւ «կսպանեմ-կսպանեմը» դրել էիր, վախենում էի, որ մի օր էլ կայֆի տակ կսպանես: Ախպեր, հիմա անդրադառնամ նամակիս բուն իմաստին՝ էդ քո քննիչ-մննիչին ասա, որ ինձ ազատեն: Ես կգամ ու ձրի կաշխատեմ քեզ համար, իմ ցուցմունքները ետ կվերցնեմ, քո մասին իմ արած հրապարակումները կհերքեմ թերթերով: Նոր եմ հասկանում, որ այս երկրի տերը գեներալն է, այսինքն՝ դու:

Դատախազություն կոչվածը շաբաշով պարող ա, էն էլ ի՜նչ պարող՝ չփլաղ պարող: Մի խոսքով՝ լավ է քո գերին լինեմ, քան էս երկրի կալանավորը: Էդ իմ հրապարակումներն ու դիմումներն էլ շատ բանի տեղ մի դնի, մեկ ա Սերժն ու նախագահը չտենալու, չլսելու են տվել: Մեկին պետք ես, մյուսը մեր հետ գործ չունի: Վաղը մյուս օրը Սահմանադրությունն ընդունել կտանք՝ Վարդենիսից էնքան ձայն գցենք, որ Եվրոպան զարմանա: Դե, շեֆ ջան, հույսով եմ իրար հասկացանք:

Վահան հարությունյան
Նուբարաշեն ՔԿՀ