Լավատես չենք, հո զոռով չի. էլի գաղջ ենք տարածում

Երեկ ՀՀ կառավարության նիստից հետո ՀՀ էկոնոմիկայի նախարար Արծվիկ Մինասյանից լրագրողները փորձում էին պարզել, թե որն է հուլիսին գրանցված մտահոգիչ ցուցանիշների պատճառը:

«Մենք հիմա ուսումնասիրությունները իրականացնում ենք: Եվ առաջիկայում նաեւ ավելի մանրամասն կներկայացնենք պատճառները, հիմքերը եւ ուղղությունները»,- ասել է նախարարը: Սակայն իրեն ուղղված դիտարկումներից մեկին նախարարի արձագանքը շատ ուշագրավ էր: Լրագրողների դիտարկմանը, թե այս տարվա հուլիսին անցած տարվա հուլիսի համեմատ տնտեսական ակտիվության ցուցանիշի անկումը աննախադեպ է, եւ նախկինում ամիս-ամիս կտրվածքով նման ցուցանիշ երբեք չի գրանցվել, նախարարը պատասխանեց. «Դուք լավ չեք նայել: Նորից նայեք եւ կխոսենք: Աննախադեպ արտահայտությունը ոչ միայն տեղին չէ, իրական չէ, նաեւ որեւէ լավատեսություն ձեր հարցադրման մեջ չկա: Ես կարծում եմ հարցադրումը պետք է լինի՝ իսկ ինչ անենք, որ անկումը փոխարինենք ավելի բարձր աճով»:

Վերը բերված գծապատկերում ներկայացված են տնտեսական ակտիվության ցուցանիշները (ՏԱՑ) 2011 թվականից ի վեր: Խնդիրն այն է, որ մինչ այդ ՀՀ ազգային վիճակագրական ծառայությունը ներկայացնում էր համախառն ներքին արդյունքի (ՀՆԱ) ամսական ցուցանիշները, իսկ 2011-ի հունվարից սկսած ՀՆԱ-ի ամսական տվյալներին փոխարինեց ՏԱՑ-ը: Ինչպես պարզ երեւում է գծապատկերում, 2011 թվականի հունվարից մինչ օրս, այսինքն անցած 67 ամիսների ընթացքում միայն երեք անգամ է արձանագրվել ՏԱՑ-ի բացասական ցուցանիշ` 2012 թվականի մայիսին, 2014 թվականի նոյեմբերին եւ այս տարվա հուլիսին: 2012-ի մայիսին անկումը եղել է 1.3 տոկոս, 2014 թվականի նոյեմբերին` 0.5 տոկոս, եւ այս հուլիսին՝ 4.3 տոկոս անկում: Այսինքն ակնհայտ է, որ ՏԱՑ-ի ներդրումից հետո 4.3 տոկոս անկումը աննախադեպ է:

Բայց սա այնքան էլ էական չէ, գուցե նախարարը այդ պահին դեռ ուսումնասիրած չի եղել: Էական է այն, որ նա  հորդորում է լրագրողներին այնպիսի հարցադրումներ անել, որոնց մեջ լավատեսություն լինի: Իհարկե, լրագրողների համար ամենահեշտը սովետական ժամանակներին հատուկ լավատեսական ցուցանիշներ ներկայացնելն է: Այդպիսի լրատվամիջոցներ կան ու պետական բյուջեից էլ հսկայական գումարներ են ստանում: Բայց մարդկության փորձը ցույց է տալիս, որ այդպիսի լավատեսության արդյունքում հսկայական երկրներ են կործանվում, օրինակ՝ Սովետական Միությունը: 

Բայց շատ ավելի էական է նախարարի վերջին հորդորը. «Ես կարծում եմ, հարցադրումը պետք է լինի` իսկ ի՞նչ անենք, որ անկումը փոխարինենք ավելի բարձր աճով»: Այս հարցադրումը Հայաստանում տարբեր ձեւակերպումներով հնչում է արդեն տարիներ շարունակ: Իսկ ի՞նչ անել: Նույնիսկ ՀՀ էկոնոմիկայի նախարար Արծվիկ Մինասյանի անմիջական ղեկավարը` ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը մայիսի 12-ին բավականին պարզ ձեւակերպումներով պատասխանեց այդ հարցադրմանը: Պետք է իրապես պայքարել կոռուպցիայի դեմ, պետք է իրապես սահմանափակել մոնոպոլիաների դերը, պետք է արդյունավետ օգտագործել բյուջեի միջոցները...: Վարչապետի այդ ելույթից հետո անցել է ավելի քան երեք ամիս: Որեւէ բան արվե՞լ է: Չի արվել: Եվ ով ով, բայց ՀՀ էկոնոմիկայի նախարարը դա շատ լավ գիտի: Խնդիրն այստեղ Արծվիկ Մինասյանի անձին չի վերաբերվում: Եթե կառավարությունում կան պաշտոնյաներ, որոնք թեկուզ հոգու խորքում իսկապես ցանկանում են, որ կոռուպցիան նվազի ու մենաշնորհներ չլինեն, ապա Արծվիկ Մինասյանը հաստատ նրանց շարքում է: Սակայն նրա հորդորները լավատեսություն պարունակող հարցադրումներ անելու վերաբերյալ, Սերժ Սարգսյանի հեղինակած «գաղջ մթնոլորտ ստեղծելու» թեզերի շարքից է: Այսինքն, իշխանությունը թեւերը քշտած առավոտից իրիկուն աշխատում է, քնում-արթնանում՝ երկրի մասին է մտածում, աննահանջ պայքարում է կոռուպցիայի ու մոնոպոլիաների դեմ, դողում է պետական ամեն լումայի վրա, ազնվությունը դարձրել է կյանքի ուղեգիծ..., բայց հասարակությունն ու լրագրողները դա ոչ մի կերպ չեն ուզում տեսնել, գաղջ մթնոլորտ են ստեղծում, իշխանությունների իրականացրած բարեփոխումները հավասարեցնում են զրոյի ու ամբողջ աշխատանքը ջուրն են լցնում: Ու հենց միայն այդ պատճառով էլ մեր տնտեսությունը չի զարգանում, օտարերկրյա ներդրումներ չեն լինում եւ այլն: Իսկ սա նշանակում է, որ տնտեսությունը զարգացնելու կարողություն գործող իշխանությունը չունի եւ ընդամենը: