Մուլտիմիլիոնատեր քաղհալածյալները․ նրանց առկայությանը որեւէ մեկը չի հավատում

Վատիկանում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը հայտարարել է, թե հարուցված 10 քրեական գործերի շրջանակներում  (որոնք, «ռեժիմի կարծիքով», առնչություն ունեն իր հետ) իրավապահներն արդեն 25 խուզարկություն են իրականացրել եւ մոտ 400 հոգու հարցաքննել: Փաստորեն, ըստ պրն Մինասյանի, իշխանություններն իր նկատմամբ ռեպրեսիաներ են իրականացնում, որովհետեւ ինքը «ռեժիմի մրցունակ ընդդիմախոս է», բայց իշխանությունները չեն հասկանում, որ կան մարդիկ, ովքեր գործել եւ գործում են օրենքի շրջանակներում: Ըստ նրա՝ «այս իշխանությունը ռեպրեսիաները սխալ ուղղությամբ է թիրախավորել, որովհետեւ, ի տարբերություն շատերի, առաջին օրվանից գիտեինք, թե իշխանությունը ինչի է ընդունակ»:

Հայտնի խոսք կա՝ «իմ լեզուն իմ թշնամին է»: Միքայել Մինասյանն ըստ էության ասում է, որ «ռեժիմն» իր դեմ որեւէ փաստ չի կարողանում հայտնաբերել, որովհետեւ ինքը հեղափոխության առաջին իսկ օրվանից գիտեր «գլխին գալիքը» (ի տարբերություն շատ շատերի, ովքեր չգիտեին եւ չհասցրեցին թաքցնել իրենց «տնտեսական գործունեության» հետքերը): Բայց ամենազավեշտալին նրա այն խոսքերն են, թե ինքը գործել եւ գործում է օրենքի շրջանակներում: Դե իհարկե: Ինքը, որպես փայլուն կրթություն ստացած երիտասարդ (ինչպես հարյուրավոր այլ երիտասարդներ) ինչ-որ ժամանակ զբաղվել է բիզնեսով, հետո պետական պաշտոններ է զբաղեցրել, բայց ինչքան աներոջ պաշտոնը բարձրացել է՝ այնքան իր հարստությունն ավելացել է, իսկ աներոջ՝ նախագահ դառնալուց հետո «օրենքի շրջանակներում» դարձել է Հայաստանի ամենահարուստ մարդկանցից մեկը: Հասկանալի է՝ զուտ պատահաբար, աներոջ գործոնը կապ չունի: Իսկ ահա հարուցված քրեական գործերի դեպքում՝ լավ էլ ունի: Ինքը նախկին նախագահի եւ ՀՀԿ առաջնորդի փեսան է, հետեւաբար՝ կարող է այդ քրեական գործերը գնահատել որպես քաղաքական հետապնդում:

Հիմա՝ որպես «ռեժիմի ընդդիմախոս» մրցունակ լինելու մասին: Իսկ ինչո՞վ է մրցունակ Միքայել Մինասյանը: Գուցե փայլուն ճանապարհ անցած քաղաքական գործի՞չ է, կամ գուցե ինչ-որ ազդեցիկ քաղաքական կուսակցությո՞ւն է ղեկավարում: Թե՞ Հայաստանի զարգացման այնպիսի ռազմավարություն է մշակել, որը միայն ինքը կարող է իրականացնել, եւ որը վայելում է հասարակության առնվազն մի ստվար հատվածի աջակցությունը: Նման բան, իհարկե, չկա: Միքայել Մինասյանի մրցունակությունն արտահայտվում է միայն գրեթե անսահմանափակ ֆինանսական ռեսուրսներով, որոնց շնորհիվ նա մի ամբողջ մեդիա-կայսրություն է ստեղծել (կամ «էժանով» գնել): Մի պահ պատկերացրեք՝ Միքայել Մինասյանը ֆինանսական ռեսուրսներ չունի: Ի՞նչ կմնա տակը: Բացարձակապես ոչինչ, քաղաքական «մրցունակության» առումով՝ զրո: Իսկ այդ ֆինանսական ռեսուրսները, մեծ հավանականությամբ, ստեղծվել են հենց հովանավորչության եւ կոռուպցիոն մեխանիզմների շնորհիվ (եթե անգամ հետքերն այնքան խնամքով են թաքցվել, որ, ինչպես աներն էր ասում, «թղթերով ամեն ինչ կարգին է»):

Փաստորեն շատ հետաքրքիր պատկեր է ստացվում: Ով նախկինում ամենաշատն էր թաթախված կոռուպցիոն գործարքներում եւ ամենամեծ հարստությունն էր կուտակել, այսօր որպես «ռեժիմի ընդդիմախոս» ամենամրցունակն է: Իշխանությունները, բնականաբար, փորձում են բացահայտել նախկինում կատարված հանցագործությունները, եւ իհարկե՝ սկսում են ամենախոշորներից: Արդյունքում՝ ստացվում է, որ իրավապահների թիրախում հայտնվում են «ռեժիմի ամենամրցունակ ընդդիմախոսները»: Իսկ ինչո՞ւ է այդպես:

Որովհետեւ չի կարելի քաղաքականություն մտնել կեղտոտ կամ առնվազն կասկածելի փողերով ու փորձել դրանց շնորհիվ «մրցունակ դառնալ»: Մուլտիմիլիոնատեր քաղհալածյալների առկայությանը որեւէ մեկը չի հավատում, առավել եւս՝ Հայաստանում: