Լոռեցի համայնքապետերն ու բնակիչները տարբեր մոտեցումներ ունեն սպասվող խոշորացման վերաբերյալ

Լոռու մարզում այս տարի նախատեսվում է խոշորացնել Սպիտակի եւ Գուգարքի տարածաշրջանների համայնքները, նաեւ՝ Վանաձորը: Լոռու փոխմարզպետ Գայանե Մարկոսյանը, որը մարզպետարանի համապատասխան պաշտոնյաների հետ անձամբ է հանդիպումներ ունենում խոշորացման ենթակա համայնքների բնակիչների հետ, ՀԺ-ի հետ զրույցում ասաց, որ թեպետ վերջնական ժամկետներ նշված չեն, սակայն այս փուլը նախատեսվում է իրականացնել 2019-2020թթ-ին. «Այս պահին դեռեւս վերջնական ձեւավորված չեն խմբերը: Մարզպետարանում առաջին փուլով հանդիպումներ ենք ունեցել համայնքների ղեկավարների հետ, քննարկել ու լսել տեսակետները: Արդեն հանդիպումներ ենք ունեցել Սպիտակի տարածաշրջանի մոտ 25 համայնքների բնակիչների հետ: Հաջորդ շաբաթ կմեկնարկեն Գուգարքի տարածաշրջանի բնակիչների հետ հանդիպումները»,-ասաց մարզպետի տեղակալը:

Գայանե Մարկոսյանն ասում է, որ նախնական տվյալներով՝ նախատեսվում է 45 համայնքները միավորել ու դարձնել 13 համայնք. «Սա նախնական տեսակետ է, հնարավոր է, որ այս քննարկումների արդյունքում անհրաժեշտություն առաջանա կրկին հանդիպումներ ունենանք բնակիչների հետ»:

ՀԺ-ին հասած տեղեկություններով՝ Լեռնապատ համայնքին պետք է միանան Բազում, Ազնվաձոր եւ Արջուտ համայնքները, ինչին, սակայն, հատկապես Ազնվաձոր եւ Բազում համայնքների բնակիչները կտրականապես դեմ են: Վանաձորին ցանկանում են միացնել հարակից Դարպաս գյուղը, որը Վանաձորի մեջ է գտնվում, եւ կողքից նաելով տպավորություն է ստեղծվում, որ Դարպասը Վանաձորի մի թաղամաս է պարզապես: Լեռնանցք համայնքը նախատեսվում է միացնել Սպիտակ քաղաքին, որպես շրջկենտրոն կլինի Արեւաշողը, Մեծ Պարնի համայնքը շրջկենտրոն կլինի հարակից գյուղերի համար, Ջրաշեն համայնքը միավորվելու դեպքում կլինի Լեռնավան եւ Սարամեջ համայնքների կենտրոնը. «Մյուս համայնքների մասով էլ դեռ հստակ իրավիճակ չկա, օրինակ, մենք փորձում ենք հասկանալ՝ Սպիտակի հարակից համայնքները կցանկանային միանալ ասենք Սպիտակ քաղաքի՞ն, թե՞ Արեւաշող գյուղին»:

ՀԺ-ի դիտարկմանը, որ խոշորացմանը բնակչության մեծ մասը կարծես թե դեմ է արտահայտվում, փոխմարզպետն ասաց. «Մի քանի մոտեցում կա այս մասով՝ բնակիչներ ունենք, որոնք գիտակցում են, որ իրենց համայնքի բյուջեով հնարավոր չի ոչինչ անել ու տասնամյակներ շարունակ ոչինչ չի արվել, եւ խոշորացումը շանս է, որ իրենք կարողանան որպես խոշորացված համայնք ավելի արագ քայլերով առաջ շարժվել: Երկրորդ մոտեցումն այն է, որ մարդիկ մտավախություն ունեն, որ իրենք խնդիրներ կունենան ասենք օրինակ տեղեկանքներ վերցնելու համար պարբերաբար ճանապարհ կտրել ու շրջկենտրոն հասնել, մենք բացատրում ենք, որ որեւէ տեղեկանքի համար բնակիչը չի հասնելու կենտրոն, եւ որ վարչական ղեկավարը ունենալու է լիազորություն՝ տալ ցանկացած տիպի տեղեկանք: Երրորդ մոտեցումն էլ այն է, երբ կոնկրետ համայնքներում կոնկրետ համայնքապետերն են ուղղորդում բնակիչներին՝ դրսեւորելով անհանդուրժողական վեաբերմունք խոշորացման վերաբերյալ, ու երբեմն դա անցնում է թույլատրելիի սահմանը համայնքապետի թողտվությամբ»:

Մարզպետի տեղակալն ասում է, որ հանդիպումների ժամանակ, երբ բնակիչները կտրուկ են արտահայտվում, առանց հիմնավորման, թե ինչու են դեմ, մենք օրինակ ենք բերում գյուղապետերի աշխատաոճն ու տարիներ շարունակ գյուղի համար արած-չարածը, ու նաեւ հիշեցնում ենք, որ խոշորացումը անձի խնդիր չէ, եւ պետք է շարժվել համայնքի շահով. «Շատ համայնքներում համայնքի ղեկավարներն ու ավագանու անդամները շատ հաճախ գործել են ի շահ իրենց, ունեցել են վախեր, համայնքապետին ավագանին է պարգեւատրել, կողմ են քվեարկել համայնքապետի որոշումներին, համայնքապետերն էլ սոցաջակցություն են ցուցաբերել ավագանու անդամների հարազատներին, արտոնություններ են տվել, ու նրանք այսօր խնդիր ունեն ամեն գնով պահել իրենց լծակները, բայց գովելին այն է, որ բոլոր համայնքներում էլ ունենք բնակիչներ, ովքեր հասկանում են, որ 2 մլն դրամ սեփական եկամուտ ունեցող համայնքի կողմից 5 մլն դրամ աշխատավարձի ֆոնդ ունենալը գյուղը չի տանի զարգացման, հետեւաբար, խոշորացումը անհրաժեշտություն է»,- ասաց տիկին Մարկոսյանը՝ օրինակ բերելով Սարրամեջ համայնքը. «Սարամեջը ունի 6.5 մլն դրամ սեփական եկամուտ, բայց աշխատավարձի ֆոնդը կազմում է 22 մլն դրամ՝ 3.5 անգամ ավել, ունեն 13 աշխատող, 1475 բնակիչ, 36 մլն դրամ դոտացիա, ստացվում է՝ այս համայնքը գոյատեւում է դոտացիայի հաշվին, ու այս ամենի հետ մեկտեղ Սարամեջի համայնքապետը կտրականապես դեմ է խոշորացմանը, ու նույն կերպ նաեւ բնակիչներին է տրամադրում: Նույն պատկերն է նաեւ Քարաձոր համայնքում: