Վանաձորում աթլետներն արմատուրաների վրա քար են դնում, որ վազելիս վրաները չընկնեն (տեսանյութ)

Վանաձորի աթլետիկայի մարզադպրոցի անդամները մարզվելու համար միայն սպորտային դժվարություններ չէ, որ պետք է հաղթահարեն: Վանաձորի քաղաքային մարզադաշտում վազելիս նրանք պետք է ուշադիր լինեն, որպեսզի ճակատագրական վնասվածքներ չստանան: «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում խոսելով իրենց մարզումային պայմաններից՝ ՀՀ հավաքականի անդամ Լիլիթ Հարությունյանը նշեց, որ անվտանգությունն իրենց գլխավոր խնդիրներից է:

«Որտեղ արմատուրա է ցցված, մեծ քար ենք դնում վրան, որպեսզի վազելիս վրան չընկնենք»,- ասաց նա:

Ինչպես Լիլիթը նշում է, նախկինում Վանաձորի աթլետիկայի մարզադպրոցում եղել է շուրջ 200 մարզիկ: Մարզադաշտից օգտվել են ոչ միայն աթլետները, այլեւ բռնցքամարտիկները, սամբիստները, ինչպես նաեւ ձմեռային մարզաձեւերի ներկայացուցիչները, զորամասի զինվորները, պարզապես քաղաքի բնակիչները: Այնուհետեւ, Լիլիթի խոսքով, մոտ 3 տարի առաջ քաղաքապետ Սամվել Ղարիբյանի օրոք մարզադաշտն անցել է Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիային: Մարզիկն ընդգծում է, որ մարզադաշտն իր ստանդարտներով համապատասխանել է աթլետիկական 8 վազքուղիներով 400-մետրանոց ստադիոններին, ունեցել է ցատկերի եւ նետումների հատվածներ, սակայն քանդել են՝ նոր մարզադաշտ կառուցելու նպատակով: Այժմ վազքուղիների փոխարեն այնտեղ շինարարական աղբ է:

«Քաղաքապետարանն էլ այդտեղ տարվա ընթացքում 4-5 միջոցառում էր անցկացնում, հիմա տեղ չունեն այդ միջոցառումներն անելու,- ասաց նա՝ ավելացնելով, որ նոր մարզադաշտում վազքուղի չի լինելու, ու մտավախություն հայտնելով, որ իրենց կարգելեն մարզվել այնտեղ,- երեւի սարքելուց հետո այսօրվա այս վիճակին երանի կտանք»:

Մարզադաշտը քանդելուց հետո մարզիկների թիվը կրճատվել է: Լիլիթը, որը մարզիկի կարիերան համատեղում է մարզչի աշխատանքի հետ, նշեց, որ նրանք այս պահին շուրջ 160-ն են, մարզիչներն էլ՝ 12-ը:

^{Մինչեւ քանդելը}

Հայ աթլետների մրցումային պայմանները մարզումայիններին այնքան էլ շատ չեն գերազանցում: Տեղի մրցաշարերը հիմնականում անցկացվում են Արտաշատում: Այնտեղ էլ վազքուղին անմխիթար վիճակում է:

«Այլանդակ վիճակ է։ Վազքուղիների ռեզինի տակի բետոնն ու ասֆալտը քայքայվել են, ուռել։ Առաջին վազքուղին լրիվ այլանդակվել է։ Մրցմանը 800 մետրի փոխարեն 815 մետր ենք վազում՝ թմբերն ու փոսերը շրջանցելով»,- ասաց նա՝ ավելացնելով, որ մի անգամ արգելավազքի մրցման ժամանակ ընկել է բետոնի վրա:

^{Արտաշատում մրցումներն անցկացվում են այս պայմաններում:}

Լիլիթը մեծ հույսեր է կապում ՀՀ Աթլետիկայի ֆեդերացիայի նախագահ Ռոբերտ Էմմիյանի ծրագրերի հետ: Վերջինս 9 տարի է՝ փորձում է աթլետիկայի մարզագույք բերել Երեւան: Էմմիյանը լուրջ կապեր ունի միջազգային ասպարեզում: Սկզբում նա կարողացել էր այնպես անել, որ գույքը տան զեղչով, այժմ հասել է նրան, որ վազքուղին ու մյուս մրցաձեւերի հարթակները Երեւան հասնեն անվճար: Մնում է միայն, որ պետությունը դրանք տեղադրելու տարածքներն ասֆալտապատի: Ճիշտ է՝ Վանաձորում մարզումային պայմաններից դա չի փրկի, սակայն, ըստ Լիլիթի, գոնե նորմալ մրցումներ կացնացկնեն:

«Գոնե մարդավայել պայմաններում մրցում կանցկացնենք, մի քանի տեղական մրցում կավելանա, էլ չեմ ասում հնարավորությունների մասին, որ Երեւանում միջազգային մրցաշարեր կլինեն»,- ասաց նա:

Վանաձորում ավելի բարվոք ենթակառուցվածքներ ունենալու հույսեր մարզիկները նույնպես ունեն: Լիլիթը նշում է, որ Վանաձորի աթլետիկայի մարզադպրոցի նորանշանակ տնօրեն Սուրեն Վեքիլյանը, Լոռու մարզի աթլետիկայի ֆեդերացիայի նախագահ Ադիկ Արդարյանը փորձում են նախաձեռնել, որ մարզադպրոցի տարածքում 300-մետրանոց մարզադաշտ կառուցեն։ Բարերարներ են փնտրում Հայաստանում ու արտերկրում: Էմմիյանն էլ խոստացել է, որ կառուցելու դեպքում դրա համար էլ մարզագույք կգտնի: