Վրաստանում ընդունված օրենքը նոր կրքեր է բորբոքել. վրացագետը մանրամասնում է՝ տարածաշրջանում ինչ զարգացումներ են հնարավոր

Վրաստանում ընդունված «Արտաքին ազդեցության թափանցիկության մասին» աղմկահարույց օրենքի շուրջ կրքերը չեն հանդարտվում:

Նախ՝ Եվրամիությունը, ապա Վաշինգտոնը հայտարարեցին Վրաստանին ֆինանսական օգնությունը դադարեցնելու մասին, օրենքի ընդունումը և Թբիլիսիի գործողությունները անհամատեղելի են ԵՄ-ին ու ՆԱՏՕ-ին անդամակցության ծրագրերին:

«Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում մեկնաբանելով իրավիճակը՝ վրացագետ Ջոնի Մելիքյանն ասում է, որ Վրաստանի իշխանություններն այդքան էլ «հարմար» չեն այսօրվա արևմտյան լիդերների համար, ուստի Արևմուտքը, պատրվակ ընդունելով օրենքը, սկսեց ճնշումներ գործադրել և արդեն որոշ ֆինանսական հոսքեր են սառեցվում.

«Երկու կողմից հնչում են մեղադրական հայտարարություններ, բայց նաև տեղ են թողնում ապագա երկխոսությանը: Երկու կողմն էլ պատրաստ են փոխզիջումների, բայց միայն ընտրություններից հետո»:

Ըստ վրացագետի՝ Վրաստանի իշխանությունների համար վերոնշյալ օրենքի կիրառումը և դրա շուրջ ձևավորված գործընթացները ներքաղաքական պայքարի էլեմենտներ են:

«Այս ամենը նախ պայքար է իշխանության համար. ընդդիմությունը ուզում է գալ իշխանության, իշխանություններն ուզում են դա թույլ չտալ, ուստի՝ այս ամենն արվել է նրա համար, որ կարողանան վերընտրվել և իրենց աջակիցների շրջանակները մեծացնել այն սիգմենտի հաշվին, որն Արևմուտքից եկող բոլոր ցուցումների կողմնակից չէ»,- ասում է Ջոնի Մելիքյանը և հավելում, որ Արևմուտքի համար ավելի հարմար կլիներ ընդդիմությունը՝ Սաակաշվիլին:

Այդ դեպքում, ըստ վրացագետի, վերջինս Արևմուտքից եկող բոլոր «պատվերները» կկատարեր, հակառուսականությունն էլ ավելի դրսևորված կլիներ:

«Դրա համար էլ Վրաստանի ներսում խնդիր կա. ոչ բոլորն են ուզում լինի այնպիսի կտրուկ քաղաքականություն, որն ավելի կբարդացնի տարածաշրջանային գործընթացներն ու նոր մարտահրավերներ կառաջացնի»,- նշում է Մելիքյանը:

Վրացագետն ասում է, որ ամեն դեպքում, թե՛ ընդդիմության, թե՛ իշխանության ընտրվելու պարագայում Արևմուտքն ունի համագործակցության սցենար:

«Եթե չստացվի Ա պլանը, Բ-ով իրենք միշտ էլ կփորձեն վերականգնել հարաբերությունները: Ուստի, այս պարագայում թե՛ Վրաստանի իշխանությունները, թե՛ Արևմուտքը պատրաստ են իքս պահից սկսել լարվածության իջեցման գործընթացը: Իսկ սցենարները տարբեր են՝ ընտրվել-չընտրվելուց մինչև այս իշխանությունների ընտրվելն ու Արևմուտքից չլեգիտիմացնելը այդ ընտրությունները, ինչը հղի է տարբեր բացասական պրոցեսներով, նաև՝ ՀՀ-ի համար:

Արևմուտք-Վրաստան խորացող ճգնաժամը մեզ համար ևս շատ վատ լուր է, և մենք նաև պիտի այդ պրոցեսների մեջ կարողանանք մեր միջնորդությունը առաջարկել Վրաստանին և Արևմուտքին, որպեսզի իրենք կարողանան հարաբերությունները կառավարելի պահել, որ ավելի չխորանա ճգնաժամը: Կարևոր է հասկանալ, որ առանձին մենք չենք կարող Արևմուտքի համար լինել տարածաշրջանում միակ գործընկերը, ուստի այստեղ կարևոր է, որ կարողանանք ըստ կարողությունների մեր դերն ունենալ այս հարաբերություններում ինչ-որ ստատուս քվոյի ձևավորման հարցում»,- ասում է վրացագետը:

Ջոնի Մելիքյանը նկատում է՝ շատ կարևոր է, որ Վրաստանի եվրատլանտյան քաղաքականությունը չփոխվի, և պակաս կարևոր չէ, որ դրան զուգահեռ ավելի չխորանա ճգնաժամը ՌԴ-ի հետ հարաբերություններում: Այդ բալանսը, որ այսօրվա իշխանությունները փորձում են պահել, ըստ վրացագետի, նաև մեր օգտին է:

Մելիքյանը, սակայն համոզված է, որ եթե անգամ Վրաստանում այս իշխանությունները վերընտրվեն, Արևմուտքը կպատրաստվի որոշակի քայլերի, որպեսզի ազդեցությունը տարածաշրջանում չկորցնի. «Ի վերջո, բոլոր կենտրոններն ունեն իրենց շահերը, իսկ շատ կտրուկ քայլերի դեպքում կարող են ստանալ իրավիճակ, երբ Վրաստանը կարող է աշխատել արտաքին քաղաքականության վերանայման ուղղությամբ, ուստի մի պահ է գալու, երբ իրենք հաշվի են նստելու այդ փաստի հետ և Վրաստանի իշխանությունների հետ գնալու են նոր գործարքի»:

Հարցին, թե Արևմուտքի դերի թուլանալու պարագայում ի՞նչ վերադասավորումներ են հնարավոր տարածաշրջանում, վրացագետ Ջոնի Մելիքյանը պատասխանում է.

«Եթե Արևմուտքը տեսնի, որ ինքը թուլանում է, փորձելու է առնվազան Թուրքիային ուժեղացնել, նաև կնպաստի Թուրքիայի ուժեղացմանը, քանի որ այն տարածաշրջանում խոշորագույն պետություն է: Թուրքիային զուգահեռ Պարսկաստանն է փորձելու ոչ պակաս ակտիվ լինել, Ռուսաստանը կա ու կա, Չինաստանը և այլ երկրներ, ուստի այդ ազդեցության կորուստը կարող է լցվել այլ խաղացողներով, վստահ եմ, որ Արևմուտքը չունի այդ շռայլությունը: Լավատես եմ, որ որքան էլ խնդիրներ լինեն, միևնույն է՝ կողմերը գալու են հանգուցալուծման»: