Սեւանի քարտեզը փոխել են, որ Ալրաղացի Լյովի խաղատունը էժանո՞վ հարկվի

Այս տարվա հունվարի մեկից խաղատները դուրս բերվեցին Երեւանի եւ Հայաստանի այլ քաղաքների վարչական տարածքներից: Բացառություն կազմեցին միայն Ծաղկաձոր, Սեւան, Ջերմուկ եւ Մեղրի քաղաքները: Այս քաղաքներում խաղատուն բացելու լիցենզիա ստանալու համար պետք է վճարել պետական տուրք՝ 30-ից մինչեւ 150 միլիոն դրամ տարեկան: Այլ վայրերում խաղատուն բացելու համար պետական տուրքը կազմում է տարեկան 4.5 միլիարդ դրամ: Այսքանը՝ որպես նախաբան, իսկ հիմա ավելի կարեւորի մասին: Այս տարվա ապրիլի վերջին Սեւանի ափին գտնվող «Ախթամար» համալիրում մեծ շուքով բացվեց «Գոլդեն Փալաս» խաղատունը: Այն գործում է արդեն մի քանի ամիս: Բայց ըստ ՀՀ ֆինանսների նախարարության պաշտոնական կայքէջում տեղադրված տեղեկանքի, «Ախթամարը» խաղատան լիցենզիան ստացել է միայն այս տարվա սեպտեմբերի 10-ին: Այսինքն՝ ամիսներ շարունակ այնտեղ գործել է ապօրինի խաղատուն: Ընդ որում, գործել է ոչ թաքուն՝ Սեւանի մայրուղու վրա դեռ ամռանը տեղադրված էին խաղատան գովազդ-պաստառները: Ու ընդհանրապես՝ այս հյուրանոց-ռեստորան-խաղատուն համալիրի հետ կապված պատմությունը չափազանց հետաքրքիր է: Այն ցույց է տալիս, թե ինչպես է մեր կառավարությունը «հոգ տանում» խոշոր բիզնեսի մասին՝ պահում ու փայփայում է: «Ախթամար» համալիրը դեռ այս տարվա սկզբին գտնվում էր Ծովագյուղ համայնքի վարչական սահմաններում: Մայիսի 19-ին փոփոխություն կատարվեց «Վարչատարածքային բաժանման մասին» ՀՀ օրենքում եւ Սեւան քաղաքից տասնյակ կիլոմետրեր հեռու գտնվող այս «օբյեկտը» բարակ «վզիկով» սահուն միակցվեց Սեւան քաղաքին: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ եթե «Ախթամարը» գտնվում է Ծովագյուղի վարչական տարածքում, ապա այդտեղ խաղատուն բացելու համար տարեկան տուրքը 4.5 միլիարդ դրամ է: Իսկ եթե Սեւանի վարչական տարածքում է՝ տուրքը ընդամենը 120 միլիոն դրամ է: Նույն հաջողությամբ իշխանությունը կարող է մի նոր փոփոխություն կատարել նշված օրենքում եւ, օրինակ, Փարաքարում գտնվող կազինոները, որոնք այլեւս չեն գործում, բարակ «վզիկով» միացնել, ասենք, Ջերմուկ կամ նույնիսկ Մեղրի քաղաքներին, եւ կազինոները կվերագործարկվեն: Բայց «Ախթամարի»՝ Սեւան քաղաքի վարչական տարածքում լինելը մի քիչ կասկածելի է: Խնդիրն այն է, որ վարչական սահմանները փոխելով՝ կառավարությունը մոռացել է փոխել նաեւ Սեւան քաղաքի գլխավոր հատակագիծը, որի մեջ «Ախթամարը» ներառված չէ: Եւ ուրեմն, ինչո՞ւ է կառավարությունը այսքան բարեհաճ այդ համալիրի նկատմամբ: Այդ համալիրը պատկանում է Լեւոն Սարգսյանին՝ Ալրաղացի Լյովիկին, ով Սերժ Սարգսյանի մերձավոր շրջապատի ներկայացուցիչ է, ԱԺ նախկին պատգամավոր, հայտնի է բազմատեսակ եւ բազմապիսի սկանդալային պատմություններով եւ իշխանական արտոնյալների շարքում է: Արտոնյալ՝ բառիս բուն իմաստով: Նույն այդ «Ախթամար» համալիրը կառավարությունից հարկային արտոնություններ է ստացել դեռ շինարարության ժամանակ ու չնայած իր հսկայական չափերին՝ ներառված չէ առաջին 1000 հարկատուների ցանկում: Այսքանից հետո ուղղակի անիմաստ է խոսել այն մասին, թե քանի աշխատող կա այդ համալիրում, քանիսն է գրանցված, քանիսն են աշխատել ու առանց աշխատավարձ ստանալու հեռացվել, եւ այլն: Եթե համապատասխան մարմիններին դա հետաքրքրեր, ապա մանրամասները պարզելը ամենեւին էլ դժվար չէր լինի: Բայց հաշվի առնելով վերոգրյալը՝ որեւէ «համապատասխան» մարմնի «Ախթամարը» չի հետաքրքրում: Համենայն դեպս՝ օրինականությունը պարզելու տեսանկյունից: Իսկ ահա «կայֆավատ» լինելու համար այդ «համապատասխան» մարմինների ներկայացուցիչները բավականին հաճախ են լինում այնտեղ: Այդ տեսանկյունից՝ «Ախթամարը» նրանց լավ էլ հետաքրքրում է: