Չեմ կարծում, որ պետք է լինեն հաղթողներ եւ պարտվողներ. Դավիթ Բաբայան

Վերջին շրջանում Հայաստանում տեղի ունեցող քաղաքական իրադարձությունների ֆոնին, բավականին շատ է խոսվում սահմանային հնարավոր լարվածության մասին: Հայաստանյան ներքաղաքական իրավիճակը լարվելուն պես Արցախի Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը մի քանի օր Երեւանում էր եւ հանդիպեց մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ` դեռեւս այդ ժամանակահատվածում վարչապետ Սերժ Սարգսյանի, վարչապետի այժմյան ժամանակավոր պաշտոնակատար Կարեն Կարապետյանի, նախագահ Արմեն Սարգսյանի, Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Բ-ի եւ ԱԺ ԵԼՔ խմբակցության ղեկավար Նիկոլ Փաշինյանի հետ: Թե ի՞նչ հանգուցալուծումներ է տեսնում այս իրավիճակում Արցախի ղեկավարությունը, մեզ հետ զրույցում մանրամասնեց Արցախի նախագահի մամուլի խոսնակ Դավիթ Բաբայանը:

- Պարոն Բաբայան, Արցախում ինչպե՞ս են ընդունել Հայաստանում կատարվող վերջին իրադարձությունները, բողոքի ցույցերը ընդդեմ իշխանության եւ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը:

- Մեծ հետաքրքրությամբ եւ ուշադրությամբ հետեւում ենք, եւ կարծում եմ, որ սա բնական է: Ճիշտ է՝ Արցախը չի մասնակցում եւ չի կարող մասնակցել այդ գործընթացներին, սա Հայաստանի Հանրապետության ներքին գործն է, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների կամարտահայտությունն է, բայց բնական է, որ անտարբեր չենք կարող մնալ, որովհետեւ ինչ կատարվում է Մայր Հայաստանում, քաղաքամայր Երեւանում շատ կարեւոր է: Մենք ուզում ենք, որպեսզի ամեն ինչ ընթանա խաղաղ ճանապարհով, եւ հնարավորինս շուտ Հայաստանի Հանրապետությունը վերադառնա բնականոն իրավիճակի:

- Վերջին շրջանում Բակո Սահակյանը Երեւանում հանդիպումներ ունեցավ մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ, իրավիճակի հանգուցալուծումը ինչպե՞ս է տեսնում նա:

- Հանգուցալուծումը ճանապարհով, քաղաքակիրթ ճանապարհով բոլոր հարցերի կարգավորումն է: Եւ ոչ միայն Արցախի ղեկավարությունը, այլ կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր հայ, Հայաստանում, Արցախում, սփյուռքում, բոլորն էլ ուզում են, որ իրավիճակը այդպես հանգուցալուծվի: Ի վերջո մենք պետք է հասկանանք, որ ամեն մի զարգացումից, մենք պետք է դուրս գանք ավելի ուժեղ, եւ ուժեղացնենք մեր անկախ, բոլորիս համար թանկ հայրենիքը:

- Այս ընթացքում շատ է խոսվում, որ սահմանային իրավիճակը այս ամենից կարող է վատանալ, ինչպե՞ս կմեկնաբանեք դա, դրանք շահարկումնե՞ր են, թե իրոք այդպես է:

- Մենք դեպքեր ենք ունեցել, երբ ցանկացած ցնցում անմիջապես անդրադարձել է սահմանին տիրող իրավիճակին: Եւ ասեմ, որ սկզբում նկատվել են որոշ բացասական զարգացումներ սահմանին: Հակառակորդը ծանր տեխնիկա է բերել, տեղաշարժ է կատարել, նույնիսկ ԵԱՀԿ-ն համապատասխան հայտարարությամբ հանդես է եկել եւ կոչ է արել կողմերին՝ հետ քաշել այդ ծանր հրետանին եւ տեխնիկան: Բնական է, որ այդ շարժից հետո մենք էլ ենք քայլեր ձեռնարկել: Իհարկե, պետք է հասկանանք մի բան՝ հակառակորդը ուշադիր հետեւում է բոլոր այս զարգացումներին: Մենք պետք է այնպես անենք, որ ցանկացած, նույնիսկ այսպիսի տեկտոնիկ տեղաշարժերից, միշտ ուժեղ դուրս գանք, ի վերջո թշնամանք չլինի հանրության ներսում: Չեմ կարծում, որ պետք է լինեն հաղթողներ եւ պարտվողներ, պետք է լինի հաղթանակ ինչ-որ բացասական երեւույթների դեմ: Այդ դեպքում միանշանակ, եթե մենք ուժեղ դուրս գանք ցանկացած նման զարգացումից, դա դրական է ազդելու իրավիճակի վրա: Նման զարգացումները բնորոշ են ժողովրդավարական պետություններին, հետեւաբար պետք է ամեն ինչ անենք, որ օրինականությունը պահպանվի, եւ ինչքան հնարավոր է՝ շուտ վերադառնանք բնականոն զարգացման փուլ:

- Հաշվի առնելով, որ բանակը ապաքաղաքական կառույց է, եթե այս պահին ներքաղաքական զարգացումները վատթարանան, բանակը ի զօրու չէ՞ կանխելու հակառակորդին:

- Մենք ոչ մեկս չենք ուզում նույնիսկ այդ ամենի մասին մտածել, բայց պատկերացրեք իրավիճակի ամենավատ սցենարը, ասենք՝ քաղաքացիական պատերազմ լինի, քանի-քանի երկիր քաղաքացիական պատերազմի համար կորուստ կրեցին սահմաններում պատերազմի ժամանակ, լինի դա Գերմանիան, լինի Ռուսական կայսրությունը, տարբեր երկրներ: Հիմա, եթե զինվորը կանգնած է սահմանին, բայց ինքը գիտի, որ իր ընտանիքը վտանգված է տարբեր քաղաքներում, կռիվ է գնում, այդ զինվորը ո՞նց պետք է պայքարի թշնամու դեմ: Այդ զինվորի ուշադրությունն անընդհատ լինելու է իր տան վրա, իր բարեկամների վրա, սա պարզ տրամաբանություն է: Իսկ մենք ուզում ենք, որպեսզի քաղաքական զարգացումները նորմալ ընթանան, ի վերջո ժողովրդավարական համակարգ է, փառք Աստծո որեւէ արյուն չի թափվել, պետք է նման ոճով ամեն ինչ զարգանա եւ գա իր տրամաբանական ինչ-որ մի հանգուցալուծման` խաղաղ ճանապարհով եւ օրինականությունը պահպանելով եւ բնականոն կյանքին շուտ վերադառնալով:

- Հաշվի առնելով, որ ցույցերը խաղաղ պայմաններում են տեղի ունենում, այդ պարագայում արդեն մեր բանակը կարո՞ղ է դիմագրավել հակառակորդին:

- Եթե խաղաղ ճանապարհով է եւ քաղաքակիրթ ձեւով կարծում եմ, որ իհարկե: Եթե փոխադարձ հարգանքի մթնոլորտում է, եթե չկան ինչ-որ ցնցումներ, հաշվեհարդարներ, կարծում եմ՝ պետք է այս ոճով էլ ցանկացած այլ հարց կարգավորվի: Եւ փառք Աստծո, որ չի եղել բախում, չի եղել արյունահեղություն, սա միշտ պետք է այսպես անենք: Մեր ուզածը սա է, Արցախի ուզածը սա է, յուրաքանչյուր հայի ուզածը սա է: