Նախընտրական կրքեր. Սահրադյանը 7 օրից կդառնա դոկտոր

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2006 թվականի ապրիլի 21-ի համարում

Ապրիլի 28-ին ԿԸՀ նախկին նախագահ, կրթության եւ գիտության փոխնախարար Արտակ Սահրադյանը պատրաստվում է պաշտպանել դոկտորական ատենախոսություն նյութագիտություն եւ կոմպոզիցիոն նյութեր մասնագիտությամբ: Դոկտորականի թեման է` «Կտրման ընթացքում արագահատ պողպատներից եւ համաձուլվածքներից գործիքների կառուցվածքի փոփոխման եւ հատկությունների ձեւավորման տեսական եւ տեխնոլոգիական հիմունքների մշակումը»: Ըստ որոշ տեղեկությունների, Սահրադյանի դոկտորականի պաշտպանության ժամկետներն ամենեւին էլ պատահական չեն: Ըստ նույն տեղեկությունների, դոկտորի գիտական աստիճանը Սահրադյանին այս պահին խիստ անհրաժեշտ է Ճարտարագիտական համալսարանի ռեկտոր դառնալու համար: Երեկ, սակայն, երբ մենք փորձեցինք այս կապակցությամբ մեկնաբանություն ստանալ պարոն Սահրադյանից, նա պատասխանեց.

«Ես չեմ ուզում ռեկտոր դառնալ: Ի՞նչ է, իմ պաշտոնն ավելի վա՞տն է, քան ռեկտորը: Ես եղել եմ ռեկտոր դեռ 34 տարեկանում: Պոլիտեխնիկի Գորիսի մասնաճյուղը ես եմ ստեղծել եւ եղել եմ դրա առաջին տարիների ղեկավարը: Ես զարմանում եմ, որ լրատվությունն այսքան շահագրգիռ գրում է: Եւ կապ չունի, թե երբ եմ պաշտպանելու»: Իսկ դոկտորականի թեման, պարզվում է, Սահրադյանի թեկնածուականի շարունակությունն է, որը նա այժմ փորձում է հասցնել իր տրամաբանական ավարտին: Տեղեկացնեն, միայն, որ Սահրադյանն իր դոկտորական ատենախոսությունը գրել է ռուսերենով այն դեպքում, երբ կրթության եւ գիտության նախարարությունն առիթը բաց չի թողնում հայտարարելու, որ մեր պետական լեզուն հայերենն է:

Ի դեպ, հետաքրքիր է, որ մեր պաշտոնյաների որոշ մասը փորձում է գիտական աստիճան ստանալ հենց իր պաշտոնավարման ժամանակ: Ամեն դեպքում, Սահրադյանը ռեկտոր առաջադրվելու համար դեռ մտածելու ժամանակ ունի, եւ չի բացառվում, որ այս ընթացքում նա հասցնի ստանալ նաեւ պրոֆեսորի կոչում, որը նույնպես ռեկտոր դառնալու անհրաժեշտ պայմաններից մեկն է: Իսկ Ճարտարագիտական համալսարանում ռեկտորի ընտրության գործընթացը սկսելու համար ամեն ինչ, ըստ էության, արդեն պատրաստ է: Մենք արդեն տեղեկացրել ենք, որ 65 տարին լրանալուց հետո մոտ մեկ ամիս առաջ հրաժարական է տվել Ճարտարագիտական համալսարանի ռեկտոր, ակադեմիկոս Յուրի Սարգսյանը, որն այժմ համարվում է Գիտությունների ազգային ակադեմիայի նախագահի թեկնածու:

Հետաքրքիր է, սակայն, որ պարոն Սարգսյանի հրաժարականի մասին շատ քչերն են տեղյակ: Երեկ, երբ մենք պարոն Սարգսյանից հետաքրքրվեցինք, թե ինչու է նրա հրաժարականն այդպես գաղտնի պահվում, նա ասաց. «Ես գաղտնի չեմ պահում: Ուղղակի շատ աշխույժ կերպով մամուլը հետաքրքրվում էր իմ տարիքով, եւ ես դժգոհ էի դրանից: Բոլորը հիշում էին իմ ծննդյան օրը, թե երբ է լրանալու 65-ս: Կինս նույնիսկ խանդում էր: Այսքան կին երբեք ինձնով չէր հետաքրքրվել: Եւ դեռ մարտը չէր սկսվել, ես անմիջապես իմ ծնունդից հետո հրաժարականի բանավոր դիմում ներկայացրեցի»: Հիշեցնենք, որ Յուրի Սարգսյանի 65 տարին լրացել է փետրվարի 9-ին, եւ «Պետական ոչ առեւտրային կազմակերպությունների մասին օրենքի» համաձայն, նա այլեւս զրկվում էր սույն պաշտոնը զբաղեցնելու իրավունքից:

Բանավոր դիմումից հետո, սակայն, ըստ Յուրի Սարգսյանի, երկար ժամանակ նպատակահարմար չի գտնվել նրա հրաժարականի ստորագրումը, քանի որ նա շատ ծրագրեր է ղեկավարում բուհում, անգլերեն եւ ռուսերեն լեզվով գրում է համալսարանի ստրատեգիական ծրագիրը եւ այլն: Եւ դա է պատճառը, որ անկախ նոր ռեկտորի ընտրություններից, որոշվել է, որ Յուրի Սարգսյանը մինչեւ այս կիսամյակի վերջը պետք է ռեկտորի ժամանակավոր պաշտոնակատարի կարգավիճակով շարունակի պաշտոնավարումը: Իսկ բուհի նոր ռեկտորը, որը սպասվում է, որ կընտրվի մոտ ժամանակներս, իր պարտականություններին կանցնի միայն նոր ուսումնական տարվանից: Այն հարցին, թե ով է Յուրի Սարգսյանի ռեկտորի նախընտրած թեկնածուն, նա պատասխանեց.

«Էթիկական առումով ձեռնպահ կմնամ անուններ տալուց»: Նա ասաց միայն, որ իր թեկնածուն բուհի ներսից է, որը մասնակցություն է ունեցել բուհում մինչ այժմ իրականացված ռեֆորմներին: Մեր այն հարցին՝ արդյո՞ք խոսքը ԱԺ պատգամավոր, դաշնակցական Ոստանիկ Մարուխյանի մասին է, նա պատասխանեց. «Իհարկե, Ոստանիկ Մարուխյանն իմ հետ եղել է անընդհատ, ռեֆորմների սկզբից»: Ինչ վերաբերում է Յուրի Սարգսյանի ԳԱԱ նախագահի թեկնածությանը, երեկ նա հայտարարեց, որ ակադեմիայում կազմակերպված ԳԱԱ նախագահի թեկնածուների զրույցներին ինքը չի մասնակցում եւ տվյալ դեպքում պարզապես հանդես է գալիս դիտորդի կարգավիճակով.

«Ես չգիտեմ, թե ինչպիսի պահանջարկ կունենամ ակադեմիայում ընտրողների կողմից: Եթե լինի առաջադրում, իմ թեկնածությունը լինի դոմինանտ, եւ ես լինեմ ամենահարմար թեկնածուն, հավանաբար, դա հաշվի կառնեմ, որովհետեւ ակադեմիայում սարափելի վերափոխումների ծանր շրջան է լինելու, ու ես չեմ նախանձում ընտրվողին: Ես ընդամենն ուզում եմ ամենայն անկեղծությամբ ասել, որ ես բացարձակապես այդ ուղղությամբ ոչ մի քայլ չեմ անում»: 

Լուսինե Բարսեղյան