Հառաջ. համերաշխում՝ ըստ Անդո Մանուկյանի

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2005 թվականի նոյեմբերի 23-ի համարում

Երեկ կառավարության նիստերի դահլիճում գումարվեց ՀՀ տրանսպորտի եւ կապի նախարար Անդրանիկ Մանուկյանի հիմնադրած «Համերաշխություն» կուսակցության երկրորդ համագումարը, որին հրավիրված էին մասնակցելու միայն կոալիցիայի 3 կուսակցությունները: ՀՀ ԱԺ փոխնախագահ Վահան Հովհաննիսյանն ասաց, որ այսօր, երբ քաղաքական դաշտն ալեկոծված է, հանձին «Համերաշխության» եկել է խոհեմ ուժերի ժամանակը: Իսկ ԱԺ «Հանրապետական» խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանը համագումարի 608 պատվիրակներին ողջունեց, որովհետեւ «մարդիկ են ամբոխվել»: Իսկ ի՞նչ պարզվեց, ովքե՞ր էին համագումարի պատվիրակները. նրանք պարոն Մանուկյանի գլխավորած նախարարության ներկայացուցիչներն էին, նախկին ԱԻՄ-ականներ, որոնք այս կուսակցություն են եկել Ներսես Զեյնալվանդյանի հետ, եւ պարզապես մարդիկ, որոնք որոշել են համերաշխվել իշխանության կարկառուն ներկայացուցիչ Անդրանիկ Մանուկյանի շուրջ:

Կուսակցությանն, ըստ Անդրանիկ Մանուկյանի, անդամագրվել է 3 հազար 288 մարդ: Նախարարն իր ծրագրային ելույթում, որը գրավոր էր եւ իրականում կանոնադրական դրույթներն էր ներկայացնում, ասաց, որ մտադիր է համախմբել քաղաքական դաշտում գտնվող բոլոր ուժերին: «Երկրում տարածել համերաշխության մթնոլորտ, ոչ թե ինչ-որ մեկին վախեցնել»,- ծրագրային համապատասխան դրույթը մանրամասնեց նա: Եւ ավելացրեց` շատ լավ կլիներ, որ բոլոր քաղաքական ուժերը միավորվեին ի նպաստ մեր երկրի, մեր ազգի, մեր պետության զարգացման: Իսկ պարոն Մանուկյանը իր կուսակցության համագումարին հրավիրե՞լ էր ընդդիմադիրներին: «Ոչ»,- լրագրողների հետ զրույցում կարճ կապեց նա: Ինչո՞ւ, միգուցե ընդդիմադիրներն էլ են ուզում համերաշխվել:

«Ովքեր մեզ հետ կուզեն լինել համերաշխ, մենք կցանկանանք նրանց հետ լինել համերաշխ»,- ասաց նախարարը: Վերջինս պատրաստ է «միասին զրուցել» միայն նրանց հետ, ովքեր ընդունում են իր կուսակցության գաղափարները եւ այդպես շարունակ: Իսկ ո՞ւմ հետ է մտադիր համերաշխ լինել կուսակցությունը, եթե ոչ ընդդիմության: Այն ուժերի, որոնք ելնելու են զուտ ազգային շահերից: Իսկ ազգային շահերը Մոնտեսքյուի գաղափարակից Մանուկյանը թվարկեց իր ելույթում` ազատություն, հավասարություն եւ արդարություն: Լրագրողները նրանից հետաքրքրվեցին, որ արդեն երեք տարի երկրում անհամերաշխության մթնոլորտ է տիրում, ինչո՞ւ նա քայլեր չի ձեռնարկել վիճակը հաղթահարելու համար: «Մենք ձեռնարկել ենք քայլեր, չգիտեմ ինչքանով է ստացվել»,- ասաց նա:

Համերաշխում ասելով՝ Մանուկյանը հասկանում է, որ պետք չի երկրում չարության մթնոլորտ տարածել, պետք է լինի «խաղաղության բարի մթնոլորտ»: Այսինքն, մթնոլորտ, երբ ընդդիմությունը «բոյկոտ» կամ «ոչ» չի քարոզի սահմանադրական փոփոխություններին, երբ ոչ ոք նախարարի ձեռքը չի բռնի «Մետրոպոլն» ընդլայնելիս, երբ միտինգներ եւ ցույցեր չեն լինի, չէ՞: Այս ամենի բացակայությունը նա համարեց բարի մթնոլորտ, որին ձգտում է իր կուսակցությունը: Նա «համերաշխության» շրջանակներում սառը ջուր լցրեց այն դժբախտների գլխին, ովքեր մտածում են, որ նոյեմբերի 27-ի հանրաքվեից հետո ՀՀ-ում իշխանափոխություն կլինի: Ինչո՞ւ, որովհետեւ «բարեփոխումներն իշխանությունների նախաձեռնությունը չի»:

Բայց գտնում է, որ մեր ժողովուրդն «այո» է ասելու դրանց: Ինչո՞ւ: Այս հարցի պատասխանը նա տվել էր նաեւ իր ելույթում: Պատճառը երկքաղաքացիության արգելքի վերացումն է: «Միայն դրա համար, եթե ուրիշ լավ բան էլ չլիներ, մենք «այո» էինք ասելու այս բարեփոխումներին»,- ասաց «Մետրոպոլի» սեփականատերը: Էլ ի՞նչ ասաց նա իր ելույթում: Նա ասաց, որ թշվառությունն ու աղքատությունն անհարիր է համարում մեր ազգային նկարագրին, իհարկե, առանց մատնանշելու, թե ում ազգային նկարագրին է հարիր թշվառությունն ու աղքատությունը: Անդրանիկ Մանուկյանի ելույթը բացառիկ էր նրանով, որ նա այս անգամ ոչ մի շոյիչ խոսք չասաց Ռոբերտ Քոչարյանի հասցեին: Օրինակ, նախագահի նախորդ ընտրություններում նա ընդդիմությանը կոչ էր արել հանգիստ թողնել Քոչարյանին, քանի որ վերջինս զբաղված է ասֆալտ փռելով:

«Թողեք թող ասֆալտ անի»,- ասել էր նա: Երեկվա համագումարում Ռոբերտ Քոչարյանի անունը հնչեց միայն մի անգամ, երբ կուսակցության քաղաքական խորհրդի անդամ Սարգիս Ավետիսյանը իր կուսակցության ամենամեծ ձեռքբերումը համարեց այն, որ 2003-ի նախագահի ընտրություններում Անդրանիկ Մանուկյանն առաջինն էր պաշտպանել Ռոբերտ Քոչարյանի թեկնածությունը: Քոչարյանի թիվ մեկ պաշտպանն, ի դեպ, իր ելույթում ասաց, որ մտադիր է պատասխանատվություն ստանձնել «պաշտպանելու յուրաքանչյուրի ազատությունը»: Ի դեպ, նա խոսեց նաեւ արդարության մասին, եւ այստեղ խփեց հենց կետին` ասելով, որ միայն արդարամիտ մարդիկ կարող են ստեղծել արդար հասարակություն, քանի որ անարդարները երկիրը կարող են հասցնել սոցիալական բեւեռացման: Ինչը եւ պահանջվում էր ապացուցել:

Մհեր Արշակյան