Ժողովրդից ստացած իմունիտետը՝ լեգիտիմությունը, պետք է պարտավորեցնի կառավարող ուժին չկորցնել զգոնությունը՝ գնալով ՀՀԿ-ացվելու կամ ՀՀՇ-ացվելու խոտոր ճանապարհով։

Բավականին դժվար է ստեղծված անկայուն պայմաններում կանխատեսել, թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները Վրաստանում։

Գրիգորյանին թերեւս պետք է հորդորել Փաշինյանի բնորոշումներին հղումներ անելիս պահպանել ճշգրտությունն ու վերարտադրել ասվածի համատեքստը։

Սպորտում, ասենք՝ բոքսում կամ ըմբշամարտում, գուցե նման վարքագիծ դրսեւորելը հաղթանակի հասնելու գրավական է, սակայն քաղաքականության մեջ միշտ չէ, որ այս վարքագիծը հաջողություն է երաշխավորում:

Թբիլիսիում անկարգությունների և ոստիկանության հետ կատաղի բախումների ուղեկցությամբ է անցել երրորդ գիշերը։

Իրավիճակի հանգուցալուծումը կախված չէ միայն ուկրաինացիներից ու ռուսներից կամ նրանց առաջնորդներից. այս հակամարտությունն ունի նաև այլ խոշոր խաղացողներ:

«Գլխի որդուն» թերեւս պետք է հիշեցել հայտնի հոգեւորականի՝ ժամանակ առաջ արած սկանդալային հայտարարությունը իր, իր հայրիկի ու նրա հաջորդի մասին։

Երկրում այս անգամ կա 7 «լողացող» նահանգ, այսինքն՝ դա նահանգներն են, որտեղ երկու կողմերից ոչ մեկն ակնհայտ առավելություն չունի, ուստի քվեարկության արդյունքներն էլ անկանխատեսելի են։

Նոր ընտրությունների դեպքում մեծ հավանականությամբ սերժաքոչարյանական ընդդիմությունը նույնիսկ ԱԺ անցնելու շեմը չի հաղթահարի:

Ընդամենը հաշված օրեր անց՝ նոյեմբերի 5-ին, ԱՄՆ-ում կանցկացվեն վաթսուներորդ նախագահական ընտրությունները։

Գուցե Ռուստամյանը պայման առ պայման, նպատակ առ նպատակ հրապարակի՞։

Ռոբերտ Քոչարյանն օրերս խոսել է, թեեւ նրա դեպքում լռությունն ավելի նախընտրելի է։

Շարժումը նորից հանրահավաք է հրավիրել՝ չխրատվելով նախորդ՝ «հույսի ու հաղթանակի» հանրահավաքի անհուսալի արդյունքներից:

Շարժում մի ասա, քաղաքական տրագիֆարս ասա։

Հուզող հանգամանքը, նկատենք, այն է, որ հասարակության գիտակից ու ադեկվատ զանգվածը, որը, անշուշտ, մեծամասնություն է, մասնակից չդառնա այդպիսի ամոթալի ու ճղճիմ խրախճանք-ճաշակմանը։

Իշխանությունը հայտնի սուբյեկտներին տրվելու է, որպեսզի հետագայում նրանք իրենց հերթին «по-хорошему» տան այն, ինչը մտադիր է ստանալ իշխանության բերողը։

Ուշագրավ է, որ բացօթյա հանրահավաք անելու փոխարեն որոշվել է փակ-դահլիճային հավաք անել, այն էլ այն դեպքում, երբ սեպտեմբերը եղանակային առումով հոյակապ սեզոն է:

Սա վրդովեցնում է կանաչ էներգիայի համար պայքարող կազմակերպություններին և միջազգային դիտորդներին, ովքեր կարծում են, որ Ադրբեջանը ցանկանում է բարձրացնել իր հեղինակությունը համաժողովի օգնությամբ։

Մերձավոր Արևելքում նոր հակամարտության վտանգի, իրավիճակի սրման ու լարվածության մեծացման չափերն օր օրի ընդլայնվում են:

Հունիսի 12-ին տեղի ունեցած գործողությունների հետևանքով վնասվածքներ է ստացել և բուժօգնության դիմել 101 անձ, որոնցից 18-ը՝ ոստիկանության ծառայող։

Բանն այն է, որ Դոնալդ Թրամփը ԱՄՆ-ի փոխնախագահի պաշտոնում առաջարկել է Օհայո նահանգից սենատոր Ջեյ Դի Վենսի թեկնածությունը:

Իզուր չէ, որ քարոզչական փսիխոզին զուգահեռ տեղի է ունենում նաեւ մերօրյա «մի խումբ ռոմանտիկների» մոբիլիզացիա:

Ընտրությունների արդյունքներն ամփոփելուց հետո Փեզեշկիանն ասել է, որ «բարեկամության ձեռք է մեկնելու բոլորին»։

Հատկանշական է, որ նիստը տեղի է ունեցել փակ դռների հետեւում:

Ուզում էին փրկել շարժումը, բայց փոսը գցեցին...

«Ես ձեզ խոստանում եմ, որ մենք հաղթելու ենք այս ընտրություններում»:

Փողոցային պայքարը, որպես այլընտրանքային գործիք, կարող էր կիրառվել եւ էֆեկտ ունենալ այն դեպքում, եթե նախահեղափոխական շրջանի օրինակով ուզուրպացված լիներ իշխանությունն ու այն ձեւավորելու մեխանիզմը:

Հետաքրքիր է նաև, թե ինչ է խոկում այս ամենի վերաբերյալ Ամենայն հայոց կաթողիկոսը:

Ցավալի է արձանագրելը, որ խրախուսողների թվում են իրավապաշտպանի դիմակի տակ ծպտվածներն ու ժողովրդավարության եւ անվտանգության մասին ամենօրյա ռեժիմով բարբաջողները։

Ո՞ր լեզվով է պարոն Աբրահամյանը կարդացել սահմանազատմանը, մասնավորապես Տավուշին վերաբերող լուրերը:

Սերժ Սարգսյանը, ի դեպ, սույն սոցհարցման արդյունքներից դատելով, անգամ չի ներառվել հասարակության շրջանում վստահություն վայելող գործիչների ցանկում։

Ուշագրավ է, որ երեւանյան խմբագրություններից մեկում արտադրված այս ֆեյք նյուզը կայծակնային արագությամբ տարածվեց հենց ռուսալեզու հարթակներում:

Կարապետյանի առաջարկը, անխոս, արժանի է միայն քոչարյանական ոճով պատասխանի՝ իշխանությունը ճամպրուկ չի, որ վերցնես ու փոխանցես։

Այս պահին ահաբեկչության պատասխանատվությունը ստանձնել է ԴԱԻՇ-ի աֆղանական մասնաճյուղը՝ Վիլայաթ Խորասանը, որը համապատասխան հաղորդագրություն և տեսանյութ է հրապարակել իր կայքում։

ՀՅԴ-ում այսքան տարի անց տեղյա՞կ են, թե ում հրահանգով «Հոկտեմբերի 27»-ին կերան Վազգեն Սարգսյանի, Կարեն Դեմիրճյանի եւ մյուսների գլուխները:

Ընդհանրապես, գլխի հետ կապված բանավեճ սադրելը ընդդիմության շահերից չի բխում:

Հրապարակման համաձայն՝ Էրդողանը նաև ցանկացել է հիշեցնել, որ «սահմանադրության համաձայն՝ ինքը չի կարող կրկին առաջադրվել»։

Պողոսյանի վերոհիշյալ ուղերձը՝ արտահանձնելու վերաբերյալ, ակնհայտորեն ուղղված էր ՌԴ-ին:

Թրամփը մի անգամ ասել է, որ «շատ է սիրում Էրդողանին, քանի որ նա անում է այն ամենը, ինչ իրեն ասում են»:

ՀՀ վարչապետի որեւէ հարցազրույց, ասուլիս, ելույթ, այդ թվում՝ խորհրդարանի հետ հարցուպատասխանի ֆորմատով, առանց այդ հարցի արծարծման, կարծեք, տեղի չի ունենում։

Ձերբակալված ադրբեջանցին, ինչպես հայտնել էր նրա փաստաբան Ալեքպեր Գարաևը, ազատ է արձակվել «Ադրբեջանի դիվանագիտական ներկայացուցչության աջակցությամբ»։

Դժվար է ասել՝ քաղաքացուն սպառնալիս Շահրամանյանի մեջ խոսում էր ըմբշամարտի վարպե՞տը, թե՞ ռազմահայրենասիրության ոլորտը համակարգած նախարարը։

Հետեւաբար, այն տեքստը, որը հանրային լրատվամիջոցի ինքնակոչ «տանտիրոջ» իրավունքով հեղինակել ու հանրայնացրել է Գարեգին Խումարյանը, արժանի է համարվել «քաղաքական ճառասացություն»։

Ինչ վերաբերում է առաքմանը, ապա կարելի է ենթադրել, որ այն իրականացվում է ստորգետնյա թունելներով կամ փոքր նավերով, որոնց տեղաշարժին հնարավոր չէ հետևել անգամ շրջափակման պայմաններում։

Փաստորեն, Զախարովայի համար բավարար չէ այն, որ էթնիկ զտման իրականացման մասին սեփական բերանով խոստովանում է ինքը՝ էթնիկ զտում իրականացրածը՝ ի դեմս Ալիեւի։

Օհանյանը, ի դեպ, ժամանակին ցավագին էր վերաբերվում բանակի հասցեին ուղղված ցանկացած թթու խոսքի ու դրան արձագանքում էր «թուրքը լսում, ուրախանում է» ոճում:

Անկեղծորեն անհանգստացած ենք պարոն Խաչատրյանի եւ բոլոր այն ՀՅԴ-ական գործիչների համար, որոնց մազերը վերջին տարիների ընթացքում սկսել են ճերմակել։

Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը հերիք չէ մեզ թողել էր զարգացող, հետն էլ, պարզվում է, «ինքնավստահ զարգացող» երկիր, այն կարգի ինքնավստահ, որ Սինգապուր դառնալուց «5 րոպե» պակաս էինք։

Ստեղծագործական մտքի այսպիսի գիգանտը ի՞նչ է, եթե ոչ «մեծություն»՝ երեխաներին իր հետ նկարվել ստիպող «մեծություն:

Սարգսյանի հիշողությունը, թերեւս, արժի թարմացնել՝ իր օրոք՝ 2014-ին կազմված ու իր սեղանին դրված մի «սպռավըչկայի» հղում անելով։